Ζούμε σε μία εποχή όπου δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην αισθητική του σώματος. Μέσω των ΜΜΕ, μικροί και μεγάλοι βομβαρδίζονται με μη ρεαλιστικές εικόνες του τι είναι το «τέλειο» σώμα.
Ως συνέπεια της πίεσης αυτής, τα κορίτσια τείνουν να εμφανίζουν διαταραχές πρόσληψης τροφής, όπως η νευρογενής ανορεξία και η νευρογενής βουλιμία, σε ολοένα και μικρότερες ηλικίες. Ακόμα και στην περίπτωση που δεν αναπτύξουν κάποια διαταραχή σε σχέση με το φαγητό, η υπέρμετρη ανασφάλεια σε σχέση με το σώμα μπορεί να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της ζωής ενός ατόμου. Η σωστή εικόνα του σώματός, και η υγιής σχέση με αυτό, ξεκινούν από το σπίτι και από τους γονείς, οι οποίοι είναι οι πλέον καταλληλότεροι για να εμφυσήσουν στις κόρες τους σωστές αρχές και ιδέες σε σχέση με το σώμα τους.
Τα παιδιά ερμηνεύουν τον κόσμο χρησιμοποιώντας ως σημείο αναφοράς τους γονείς τους. Έτσι, ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε τα διάφορα μηνύματα που λαμβάνουν οι κόρες μας όσον αφορά το σώμα τους, παίζει καταλυτικό ρόλο στη σχέση που θα αναπτύξουν εκείνες με αυτό.
Τι πρέπει λοιπόν να προσέξουμε;
1) Φροντίζουμε να έχουμε επίγνωση των ερεθισμάτων που τυχόν δέχεται η κόρη μας μέσω τηλεόρασης, περιοδικών κ.ο.κ, και επιπλέον βρίσκουμε το χρόνο να τα συζητήσουμε μαζί της, τονίζοντας οτιδήποτε υπερβολικό ή μη ρεαλιστικό.
2) Ενθαρρύνουμε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και διατροφής, δίνοντας όμως έμφαση στην υγεία και τη δύναμη του σώματος, και όχι στην εμφάνισή του.
3) Ψάχνουμε, σε συνεργασία με την κόρη μας, κάποιο άθλημα που να της ταιριάζει, κάτι το οποίο θα της τονώσει την αυτοπεποίθηση και συγχρόνως θα την κάνει να αντιληφθεί τις δυνατότητες του σώματός της.
4) Αφουγκραζόμαστε την παραμικρή δυσαρέσκεια την οποία μπορεί να εκφράσει η κόρη μας σε σχέση με το σώμα της και τη συζητάμε μαζί της, χωρίς να την πατρονάρουμε αλλά προσπαθώντας να τη βοηθήσουμε να δει το σώμα της ρεαλιστικά και να το αγαπήσει.
5) Προετοιμάζουμε την κόρη μας από πριν για τις αλλαγές που θα δει στο σώμα της κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Η εφηβεία επιφέρει, συχνά πολύ απότομα, έντονες αλλαγές στο σώμα, όπως ακμή, τριχοφυϊα και παραπανίσια κιλά, ιδιαίτερα μέχρι να «στρώσει» η περίοδος ενός κορίτσιου. Η απότομη αύξηση του βάρους, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι στη διάτροφη, μπορεί να αποτελέσει πραγματικό σοκ για ένα νέο κορίτσι και να το οδηγήσει στο να νιώσει μίσος για το σώμα του. Από την άλλη, εάν προετοιμάσουμε από πριν την κόρη μας και συνεχίζουμε να συζητάμε μαζί της, τονίζοντας πάντα ότι αυτές οι αλλαγές είναι απολύτως φυσιολογικές και δεν είναι το τέλος του κόσμου, θα τη βοηθήσουμε σημαντικά στο να διανύσει την περίοδο της εφηβείας χωρίς να πληγεί ιδιαίτερα η εικόνα που έχει για το σώμα της.
6) Προσέχουμε πολύ τα μηνύματα που μπορεί άθελά μας να περνάμε στην κόρη μας, με τα λόγια ή τη συμπεριφορά μας. Τα μικρά κοριτσάκια τείνουν να τοποθετούν τη μητέρα τους σε βάθρο και να θέλουν να της μοιάσουν πάση θυσία. Εάν, λοιπόν, ένα κοριτσάκι αντιληφθεί ότι η μαμά του ανησυχεί υπερβολικά για την εμφάνιση του σώματός της ή/και κάνει εξαντλητικές διαίτες, τότε ό,τι και να της πει κανείς δεν θα εξαλείψει την εντύπωση ότι η εμφάνιση του σώματος είναι πρωταρχικής σημασίας. Αντίστοιχα, και οι μπαμπάδες θα πρέπει να προσέχουν να μην κάνουν αρνητικά σχόλια σε σχέση με το σώμα της συζύγου τους ή άλλων γυναικών, καθώς και να μην επιδεικνύουν υπερβολικό θαυμασμό για τα λεγόμενα «τέλεια» σώματα.
7) Αναφέρουμε πάντα ως πρότυπα στην κόρη μας γυναίκες, είτε διάσημες είτε όχι, οι οποίες έχουν καταφέρει πολλά, σε αντίθεση με γυναίκες οι οποίες απλά έχουν εντυπωσιακή εμφάνιση.
8) Τέλος, εάν όντως υπάρχει, για λόγους υγείας, ανάγκη απώλειας βάρους, συνεργαζόμαστε με τον οικογενειακό μας γιατρό, ο οποίος θα μας δώσει το κατάλληλο διατροφικό πρόγραμμα ώστε να έχουμε αποτελέσματα χωρίς να μπει σε κίνδυνο ούτε η ανάπτυξη του παιδιού ούτε και η σχέση του με σώμα του και με το φαγητό.
Μυρτώ Κογεβίνα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
MSc University of Surrey, BA University of Oxford
[email protected]
