«Η δομή και η λειτουργία της ελληνικής οικογένειας μέσα στο χρόνο» στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων

Στα πλαίσια των συναντήσεων ενηλίκων στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Τρικάλων με τον γενικό τίτλο «Δημιουργώντας κύκλους επικοινωνίας» η συνάντηση της ερχόμενης Τετάρτης 18 Μαρτίου και ώρα 6 έως 8 το απόγευμα έχει ως θέμα :«Η δομή και η λειτουργία της ελληνικής οικογένειας μέσα στο χρόνο». Συντονίστρια των συναντήσεων ενηλίκων είναι η Φανή Τζίκα, ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια- οικογενειακή θεραπεύτρια.
Η ελληνική οικογένεια σχηματίζεται μέσα στο χρόνο όπως αλλάζει και εξελίσσεται κάθε ζωντανός οργανισμός. Άλλαξε την ταυτότητα, τον σκοπό, τους κανόνες και τους ρόλους της.
Η ελληνική οικογένεια περνάει από την παραδοσιακή μορφή της, όπου η επιβίωση ήταν ο σκοπός της, σε μια άλλη ταυτότητα με χαρακτηριστικά την απόκτηση και το μεγάλωμα των παιδιών για να φτάσει σε ένα διαφορετικό μοντέλο που προϋποθέτει την ουσιαστική επικοινωνία του ζευγαριού.
Οι οικογένειες προσπαθούν να βρίσκουν τρόπους να αλλάζουν και να εξελίσσονται αναδιαμορφώνοντας τους κανόνες, τους ρόλους και τους τρόπους επικοινωνίας ανάμεσα στα μέλη τους. Έτσι συγκατασκευάζουν μία πραγματικότητα μέσα στην οποία έχουν την αίσθηση του ανήκειν, διατηρώντας παράλληλα την αναγκαία προσωπική ανεξαρτησία και αυτονομία.
Μέσα σε αυτήν την πορεία η ελληνική οικογένεια ζυμώνει τα διαφορετικά στοιχεία της και προσπαθεί να προσαρμοστεί στα κοινωνικά δεδομένα κάθε εποχής.
Στο άρθρο της «Δημιουργώντας επιλογές..» η κ. Τζίκα μεταξύ των άλλων αναφέρει «…..Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιος χάσει κάτι ή δεν φτάσει εκεί που περίμενε; Ή αν δεν καταφέρει να δει τον εαυτό του έτσι όπως προσδοκούσε και φανταζόταν; Ως έναν επιτυχημένο επαγγελματία, μια υπομονετική μητέρα, έναν ποθητό σύντροφο; Τι θα συμβεί αν δει ότι έχει μεγάλο ψυχικό κόστος για τον ίδιο, να προσπαθεί να ισορροπήσει σε μια σχέση συντροφική, επαγγελματική, φιλική, γονεϊκή; Τι θα συμβεί αν κάποιος παραιτηθεί από τις επιλογές που έκανε και από τις προσδοκίες που είχε σε πρότερο χρόνο; Αν κλείσει ένα κύκλο της ζωής του και ανοίξει έναν άλλο, αν αλλάξει την αντίληψη που έχει για τον εαυτό του όσον αφορά την συντροφικότητα, την γονεϊκότητα την φιλία…
Γιατί όμως η αντίληψη της αλλαγής, πολλές φορές έχει την έννοια της αποτυχίας; Ίσως γιατί η νοητική κατασκευή που κάνουμε για τον εαυτό μας και για τον κόσμο γύρω μας είναι τέτοια, που αν δεν φέρουμε σε πέρας αυτό που εμείς ορίσαμε ως επιτυχία, τότε τίποτε άλλο δεν έχει σημασία για εμάς. Αυτήν η μονοδιάστατη τελικά αντίληψη, η μονόδρομη θέαση του κόσμου και του εαυτού μας είναι που επιφέρει συναισθήματα άγχους, θλίψης, κατάθλιψης και απογοήτευσης.
Πως θα ήταν άραγε τα πράγματα αν στη ζωή μας δημιουργούσαμε πάνω από μια επιλογές…Έχουμε πολλά και ποικίλα χαρακτηριστικά, ρόλους και συναισθήματα. Περιγραφόμαστε από πολλά και όχι από ένα… αρκεί να φωτίσουμε όλες εκείνες τις πτυχές μας που έμειναν αναξιοποίητες…»