Η Δέσποινα Χατζή «ξεφυλλίζει» μαζί μας το βιβλίο της «Έρωτας μαΐστρος»

Έρωτας μαΐστρος… Το νέο μυθιστόρημα της Δέσποινας Χατζή από τις εκδόσεις «ΜΙΝΩΑΣ» είναι μια συγκινητική καταγραφή της προσωπικής αναζήτησης μιας γυναίκας η οποία θα οδηγηθεί σε λυτρωτικές απαντήσεις που κανένας άντρας δεν μπόρεσε ποτέ να της δώσει… Στα δεκαοχτώ της η Νίνα φεύγει απ’ το νησί που μεγάλωσε με σκοπό να μην ξαναγυρίσει ποτέ, απογοητευμένη από τον πόνο και την απόρριψη που εισέπραξε απ’ τα ίδια της τα αδέλφια. Στην Αθήνα προσδοκά τη λύτρωση, αλλά ένας έρωτας οδυνηρός και «απαγορευμένος» τη στιγματίζει. Όταν αρκετά χρόνια μετά επιστρέφει στο νησί, καινούρια ερωτήματα γεννιούνται. Η ίδια η συγγραφέας μας μιλά για το νέο της βιβλίο σε συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Της Βιβής Μαργαρίτη

-Έρωτας μαΐστρος: Ο έρωτας σημαίνει πάθος, ένταση, ο μαΐστρος είναι το αεράκι. Πως μπορούν να ταιριάξουν αυτά τα δύο;

-Οξύμωρος ο τίτλος. Έρωτας μαΐστρος. Ένας έρωτας που βιώθηκε  με απόλυτη επίγνωση. Ένας έρωτας ήσυχος αλλά όχι ακύμαντος από συναίσθημα.

– Είναι μία ιστορία αναζήτησης κι αυτογνωσίας; Τι είναι αυτό που ψάχνει η Νίνα, η ηρωίδα;

– Στο βιβλίο παρακολουθούμε ταυτόχρονα δύο δράσεις. Την εξωτερική δράση που αφορά την πλοκή του βιβλίου με τις ανατροπές της ζωής και την εσωτερική δράση που αφορά την  συναισθηματική εξέλιξη, όχι μόνο της ηρωίδας αλλά και των υπολοίπων συμπρωταγωνιστών.  Η  Νίνα λοιπόν, ψάχνει τον εαυτό της. Επίμονα και διεξοδικά.

– Ο έρωτας έχει ηλικία;

– Οι θεσμοί που αρέσκονται στην τάξη, προσπαθούν να μας πείσουν  πως ο έρωτας έχει ηλικία.  Αυτή όμως είναι μια κοινωνική πεποίθηση  που ως κοινωνική εμπεριέχει και ψέμα.  Αν μας ενδιαφέρει η αλήθεια, ο έρωτας δεν έχει ηλικία. Συναίσθημα είναι και κάθε υγιής άνθρωπος (βιολογικά, συναισθηματικά  και ψυχολογικά) που δεν έχει πεθάνει μέσα του την ικανότητα  να νιώθει, μπορεί να ερωτευτεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

– Μπορεί να υπάρξει αληθινός έρωτας δύο φορές στη ζωή μας;

– Τι είναι άραγε αληθινός έρωτας; Αναρωτιέμαι κι εγώ μια κι εμείς οι άνθρωποι συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε τις έννοιες κατά το δοκούν.  Αληθινός έρωτας για κάποιους  είναι ο όρκος της μονογαμίας, για κάποιους άλλους, κάτι άλλο. Επίσης, ο όρος «αληθινός» διαφέρει ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Αυτό από μόνο του δηλώνει  υποκειμενικότητα, διαμόρφωση.  Προσωπικά, πιστεύω πως “αληθινός  έρωτας” είναι εκείνος που άντεξε μέχρι το τέλος, μέχρι τη λήξη του συναισθήματος (κάθε συναίσθημα έχει ημερομηνία λήξης)  κι έτσι δόθηκε η δυνατότητα και στους δυο να μάθουν τι κρύβει ο έρωτας στο παρασκήνιο. Ποιες ψευδαισθήσεις και ποιες αλήθειες.  Κατ’ αυτή την έννοια, κάποιοι, μπορούν να ζήσουν έναν αληθινό έρωτα και δυο και τρεις φορές στη ζωή τους.

-Σε αυτό το βιβλίο σας επιλέξατε η ηρωίδα σας να είναι μία καθημερινή γυναίκα κι όχι μία αιθέρια ύπαρξη όπως συνηθίζεται. Εσκεμμένη επιλογή;

– Ναι, ήταν απόλυτα εσκεμμένη επιλογή για τους λόγους που προανέφερα  σχετικά με τον έρωτα και την ηλικία.

-Διαβάζω στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Για να γεννηθεί το καινούργιο, πρέπει να πεθάνει το παλιό. Για να ζήσεις το παρόν, πρέπει να κλείσεις τους λογαριασμούς σου με το παρελθόν». Ισχύει αυτό στην πραγματική ζωή;

– Μέσα στον αέναο κύκλο της δημιουργίας, ο άνθρωπος   ανοίγει και κλείνει μικρότερους κύκλους, με ζητούμενο πάντα, να πάρει αυτό που του χρειάζεται για την πνευματική του εξέλιξη.  Δεδομένο λοιπόν αυτό. Εκείνο που έχει σημασία, είναι να εισχωρεί σ’ ένα καινούργιο κύκλο με λεπτότητα και να αποχωρεί από τον προηγούμενο με ευγένεια.  Ισχύει λοιπόν, όχι γιατί το λέω εγώ αλλά γιατί  είναι συμπαντικός νόμος  που αποσκοπεί στη νομοτέλεια της φύσης.

– Εργαστήκατε χρόνια στον Αντικαρκινικό, συνεργάζεστε με τους Γιατρούς του Κόσμου. Έχετε δει πόνο… Σας επηρεάζει αυτό στη συγγραφή;

– Δεν είναι επιρροή, είναι ευλογία να μπορείς να βιώνεις  τα ερεθίσματα «από μέσα» κι όχι υπό τύπου πληροφόρησης, εγκεφαλικά.  Πιστεύω πως είναι  πολύ σημαντικό για τον συγγραφέα ν’ αφήνει  τη ζωή να τον διαπερνά. Από τη στιγμή που αρχίζεις να βλέπεις τα γεγονότα γύρω σου εγκεφαλικά δεν έχει λόγο να γράψεις.  Ο νους πρέπει να είναι ήσυχος (μια κι έτσι γεννιέται  αυτό που λέμε «έμπνευση»)  και να του επιτρέπεις να επεμβαίνει μόνο σε ότι αφορά την τεχνική ενός έργου.

Η συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ