Τις συνηθέστερες αιτίες της ημικρανίας ανακάλυψαν ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Ισπανία και την Αυστρία, τις οποίες μάλιστα κατέταξαν ανάλογα με τη συχνότητα που προκαλούν τις κρίσεις στους ασθενείς.
Η ημικρανία είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων «προσωπική υπόθεση», αφού οι παράγοντες που συνδέονται με τις κρίσεις συχνά είναι εξατομικευμένοι για κάθε ασθενή.
Σε μια προσπάθεια να καταλήξουν στις συνηθέστερες αιτίες τις ημικρανίας, οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν σε 326 ασθενείς, από τους οποίους είχε ζητηθεί να κρατούν ένα «ημερολόγιο ημικρανίας» για διάστημα 90 ημερών. Κάθε βράδυ, οι συμμετέχοντες έπρεπε να καταγράφουν εάν εκδήλωσαν ημικρανία και επίσης να σημειώσουν από μια λίστα 33 παραγόντων ποιοι από αυτούς εμπλέκονται στην καθημερινότητά τους (χωρίς όμως να ερωτηθούν εάν θεωρούν τους συγκεκριμένους παράγοντες έναυσμα της ημικρανίας τους).
Η ανάλυση των στοιχείων επέτρεψε στους ερευνητές να ανακαλύψουν ποιος είναι ο «δημοφιλέστερος» παράγοντας κινδύνου για την ημικρανία.
Ο πόνος στον αυχένα βρέθηκε στην πρώτη θέση, ενώ την πεντάδα συμπληρώνουν η κούραση, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος, ο ανήσυχος ύπνος και οι μυρωδιές. Ακολουθούν τα δυνατά φώτα και οι δυνατοί ήχοι, η παράλειψη γευμάτων, η αφυδάτωση, ο κακός ύπνος, τα επίπεδα υγρασίας, (για τις γυναίκες) η περίοδος, το στρες στην προσωπική ζωή, ο υπερβολικός ύπνος, το εργασιακό στρες, η καφεΐνη, οι ξηροί καρποί, το όξινο γλουταμινικό νάτριο (βρίσκεται σε διάφορα φρούτα και λαχανικά όπως η τομάτα, η παρμεζάνα, η πατάτα και τα μανιτάρια), τα εσπεριδοειδή, το στρες (γενικά), ο αφρώδης οίνος, οι αλλαγές στην πίεση, η σωματική δραστηριότητα, τα τεχνητά γλυκαντικά, τα νιτρικά (συντηρητικά για παστά), το κάπνισμα, το αλκοόλ, το λευκό κρασί, η σοκολάτα, το κόκκινο κρασί, τα αλκοολούχα ποτά (γενικά), η μπύρα και, τέλος, το τυρί.
Να σημειωθεί ότι για τους περισσότερους συμμετέχοντες οι βασικοί παράγοντες κινδύνου για την ημικρανία ήταν κατά μέσο όρο τέσσερις. Επίσης, η πλειοψηφία των συμμετεχόντων (ποσοστό 85%) παρουσίαζαν ένα μοναδικό συνδυασμό παραγόντων υπεύθυνο για τις κρίσεις τους που δεν παρατηρήθηκε σε άλλους συμμετέχοντες, αναφέρει η σχετική μελέτη στην επιθεώρηση Cephalalgia.
«Η μελέτη αποτελεί ένα βήμα προς την εξατομικευμένη διαχείριση της ημικρανίας», αναφέρει ο Christian Wöber, ένας εκ των συντακτών της μελέτης.
