Μήνες τώρα επικοινωνούμε μέσω των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης. Λέμε την καλημέρα μας, μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας, γνωρίζουμε η μία την άλλη. Μπορεί να μην είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να συναντηθούμε πρόσωπο με πρόσωπο, όμως σίγουρα δεν είμαστε ξένες μεταξύ μας. Η Ζαχαρούλα Γιαβρούτα-Λούδα είναι μία γυναίκα που σίγουρα θα ήθελες για συνομιλητή. Έχει πολλαπλές ασχολίες και πολλαπλούς ρόλους. Η κουβέντα μαζί της είναι κάτι περισσότερο από απολαυστική κι ενδιαφέρουσα. Έχει τον τρόπο της να σε κερδίζει. Μιλάει με πάθος για την πολιτική και τη δουλειά της, μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στις τρεις κόρες της, στις οποίες προσπαθεί να αφιερώσει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπορεί, και τις υπόλοιπες ασχολίες της.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
Η συζήτηση που σας παραθέτω είναι μία… κουβέντα μεταξύ γυναικών. Μεταξύ «κουρασμένων» γυναικών θα έλεγα αφού για να κάτσουμε να πιούμε έναν καφέ έπρεπε προηγουμένως να τακτοποιήσουμε τα πάντα: δουλειά, σπίτι, παιδιά, συν όλα τα υπόλοιπα… Αυτό που κατάλαβα είναι ότι θα μπορούσαμε να συζητάμε για ώρες ατελείωτες… συμφωνώντας ή διαφωνώντας, για την ενασχόλησή της με την πολιτική, τη δουλειά της στην οικογενειακή οινοποιία, την καθημερινότητά της και τη σχέση της με τις κόρες της, το ρόλο της γυναίκας, αλλά και την κατάρρευση της γέφυρας Διάβας και την ανατροπή της καθημερινότητας των κατοίκων της περιοχής. Όνειρα, προσδοκίες, απογοήτευση, ελπίδα και θέληση για αγώνα… Πόσα μπορείς να πεις μέσα σε λίγο χρόνο, όταν ανοίγεις την ψυχή σου!!!
-Ζαχαρούλα, σε γνωρίσαμε μέσα από την ενασχόλησή σου με την πολιτική, ως υποψήφια ευρωβουλευτής κι αργότερα βουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ. Πως προέκυψε όλο αυτό;
-Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζω κι εμπιστεύομαι πολύ. Έχω δει τη διαδρομή του και τους αγώνες του. Ότι κατάφερε στη ζωή του το ‘κανε μόνος του, χωρίς πλάτες. Με ό,τι κι αν καταπιάστηκε τα πήγε περίφημα. Όταν θεωρητικά τα είχε όλα, τα παράτησε κι έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία όλων μας. Άδολα. Και με τρομακτική άγνοια κινδύνου, πρέπει να προσθέσω. Οπότε, εγώ δεν θα μπορούσα να λείπω. Και για να μην ξεχνάμε-γιατί τελευταία το κάνουμε- όταν ανακοίνωσε το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού για τις ευρωεκλογές και είχε μέσα τόσους ανθρώπους του πρωτογενούς τομέα, όλα τα κόμματα ψάχνανε τελευταία στιγμή να βρουν γεωπόνους, αγρότες ή κάτι τέλος πάντων γήινο. Γίναμε περιζήτητοι!
[quote_box_center]«Προσωρινά επιβιώνουμε. Το πόσο δεν το γνωρίζω. Είναι άνισος ο αγώνας. Παλεύουμε με θηρία και μας νικάνε»[/quote_box_center]
-Υποστήριξες με θέρμη την προσπάθεια του Σταύρου Θεοδωράκη. Θεωρείς ότι έχουν γίνει λάθη;
–Υποστήριξα και υποστηρίζω με θέρμη το όνειρό μου. Εγώ είμαι το Ποτάμι. Κι ό,τι εγώ αντιπροσωπεύω. Που σημαίνει: Θέλω να ζω σε μια χώρα που θα υπάρχει δικαιοσύνη, εργασία, παιδεία. Κανένας από τους προηγούμενους κομματικούς σχηματισμούς δεν δημιούργησε αυτές τις συνθήκες, ενώ είχε όλο το χρόνο. Και το χρήμα. Επίσης κανείς τους δεν μου έδωσε χώρο. Δεν με θεωρούσαν σημαντική. Αποσπασματικά τσαλαβουτούν λίγο εδώ λίγο εκεί για τους ψήφους. Και μετά χάος. Φυσικά έχουν γίνει λάθη. Πρώτος ο Σταύρος Θεοδωράκης πρόσφατα σε ομιλία του παραδέχτηκε ότι απέτυχε. Πού απέτυχε; Πού αποτύχαμε; Στο να επιστρέψουν στην πολιτική ξεχωριστά και σπουδαία μυαλά που επιλέγουν δυστυχώς την αποχή.
-Πολλά στελέχη αποχώρησαν. Πως το σχολιάζεις;
-Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Κάποιες αποχωρήσεις μ ανακούφισαν και κάποιες με στενοχώρησαν. Μην ξεχνάς πως είναι μια νέα πολιτική κίνηση, χωρίς προηγούμενο στη χώρα μας.
-Παραμένεις ενεργή πολιτικά;
-Αναμφισβήτητα. Αυτό που κατάλαβα –εύχομαι όχι αργά- είναι ότι τα πάντα είναι πολιτική. Οποιαδήποτε απόφαση λαμβάνεται από τη Βουλή αφορά άμεσα όχι μόνο τη ζωή μας αλλά και τη ζωή των παιδιών μας. Κι επειδή η δική μας ζωή άλλαξε προς το χειρότερο πρέπει να παλέψουμε. Να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, τη δική μας ζωή, αλλά κυρίως των παιδιών μας.
-Έχετε μία οικογενειακή οινοποιία στη Διάβα. Τον καιρό της κρίσης τέτοια επιχειρηματικά εγχειρήματα επιβιώνουν;
Δεν είναι απλά μια περίοδος κρίσης. Είναι και περίοδος διακυβέρνησης των Συριζα-ΑΝΕΛ οι οποίοι έχουν δείξει μια απέχθεια-το λέω κομψά- για οποιαδήποτε επιχειρηματικό εγχείρημα του ιδιωτικού τομέα. Οπότε προσωρινά επιβιώνουμε. Το πόσο δεν το γνωρίζω. Είναι άνισος ο αγώνας. Παλεύουμε με θηρία και μας νικάνε. Όλα τα οινοποιεία της χώρας τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει σπουδαία δουλειά στον τομέα της προώθησης της χώρας μας μέσω του κρασιού στο εξωτερικό. Η επιβολή ειδικού φόρου από τις αρχές του χρόνου μας γονάτισε. Δημιούργησε τεράστια προβλήματα όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στις εξαγωγές που ήταν και το ζητούμενο και είχαμε κοπιάσει πολύ όλοι μας για να τις καταφέρουμε.
-Θα συμβούλευες νέους ανθρώπους να το τολμήσουν;
–Πίστευα και πιστεύω πως ο πρωτογενής τομέας είναι αυτός που θα μας σώσει. Κι εκεί θα δώσω όλη μου τη βαρύτητα το επόμενο χρονικό διάστημα. Να ξεπεράσω την απογοήτευση που νιώθω και να προσπαθήσω να πείσω τους ανθρώπους πως αυτό που θα μας σώσει είναι το χώμα, ο ήλιος κι η θάλασσα. Είναι στο χέρι μας κυριολεκτικά. Τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσει μια καμπάνια ενημέρωσης από το Ποτάμι με τίτλο Τα προϊόντα μας υπό διωγμόν. Και όμως υπάρχει λύση!
-Μία τέτοια επιχείρηση μπορεί να γίνει ανταγωνιστική;
–Μα αν δεν είναι ανταγωνιστική δεν υφίσταται. Έχουν γίνει σπουδαίες δουλειές. Είτε αυτά είναι οινοποιεία, είτε μικρές ζυθοποιίες, είτε οξοποιίες. Επίσης, στο χώρο του λαδιού έχουν γίνει θαύματα. Αλλά και στο κομμάτι των τροφίμων γενικότερα. Μικρά διαμαντάκια σκορπισμένα σε όλη τη χώρα που γίνανε με πολύ μεράκι και πείσμα των ιδιοκτητών και προσφέρουν πολλά τόσο στην τοπική οικονομία όσο και στο ΑΕΠ της χώρας μέσω των εξαγωγών τους κυρίως. Χρειάζονται και βοήθεια όμως οι επιχειρήσεις. Τι εννοώ. Ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Χαμηλότερους φόρους κι όχι ληστρικές επιδρομές. Λιγότερη γραφειοκρατία. Με λίγα λόγια χρειάζονται ένα κράτος σύμμαχο κι όχι αντίπαλο.
-Ένας από τους σημαντικότερους ρόλους στον οποίο καλείσαι να ανταπεξέλθεις είναι ο ρόλος της μητέρας. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσεις δουλειά, πολιτική, οικογένεια;
-Κακά τα ψέματα η πολιτική δεν είναι φιλική προς τις γυναίκες. Άλλο ένα στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου. Αλλά και τι είναι εύκολο για εμάς και δη τις μητέρες; Ήταν ένα ακόμη κίνητρο για να ασχοληθώ με την πολιτική. Βγαίνοντας εγώ μπροστά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ίσως κι άλλες γυναίκες το τολμήσουν. Αυτό εξηγώ και στις κόρες μου. Ότι δεν επιτρέπω πια σε κανέναν να αποφασίζει χωρίς εμένα για μένα και τα παιδιά μου. Μερικές φορές γκρινιάζουν. Άλλες με καταλαβαίνουν. Άλλες πάλι με εκβιάζουν ψυχολογικά. Γυναίκες βλέπεις. Στο τέλος της ημέρας όμως βλέπουν τη μητέρα τους να παλεύει για όσα θεωρεί σημαντικά. Έτσι παλεύω τις ενοχές μου. Τώρα το πώς τα συνδυάζω… Δύσκολα. Δεν μου χαρίστηκε κάτι σ αυτή τη ζωή. Για οτιδήποτε έχω κάνει δούλεψα πολύ σκληρά. Και συνεχίζω.
[quote_box_center]«Υποστήριξα και υποστηρίζω με θέρμη το όνειρό μου. Εγώ είμαι το Ποτάμι. Κι ό,τι εγώ αντιπροσωπεύω»[/quote_box_center]
-Είναι κλισέ πια να μιλάμε για τους πολλαπλούς ρόλους μίας γυναίκας, όμως σίγουρα δεν παύουν να αποτελούν μία πραγματικότητα… Θυμάμαι που ήσουν έγκυος κι έτρεχες κατά την προεκλογική περίοδο…
–Το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά πως η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια. Είναι μια μαγική στιγμή στη ζωή της γυναίκας. Αν δεν συντρέχει κάποιος κίνδυνος για την υγεία της εγκύου ή του μωρού. Η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Δεν έκανα κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα και στις προηγούμενες δύο εγκυμοσύνες μου. Δούλευα ως τη στιγμή που πήγαινα να γεννήσω. Οπότε δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα στην προεκλογική περίοδο. Εκτός από δύο ανεγκέφαλους που μου επιτέθηκαν. Ο ένας διαδυκτιακά γιατί θεωρούσε ότι έπρεπε να μείνω σπίτι και να κάνω παιδιά. Κι ότι η κοινωνία χάλασε από τη μέρα που η γυναίκα βγήκε από το σπίτι. Κι ο άλλος κατάμουτρα μπροστά στο κιόσκι που είχαμε. Πίστευε ότι δεν έπρεπε να κατέβω υποψήφια με την κοιλιά στο στόμα. Τα σχόλια δικά σου. Εγώ τους απάντησα!
-Γέφυρα Διάβας… Ένα μεγάλο κεφάλαιο για την τοπική κοινωνία. Πόσο δύσκολη είναι η καθημερινότητα μετά την κατάρρευσή της;
–Φαντάσου ότι ανοίγεις μια μέρα την πόρτα του σπιτιού σου για να πας στη δουλειά σου κι ο δρόμος απλά δεν υπάρχει πια. Μόνο έτσι μπορώ να στο περιγράψω. Από τη μέρα που έπεσε η γέφυρα η καθημερινότητά μας άλλαξε. Οι τοπικές επιχειρήσεις κατέρρευσαν. Πολλοί γονείς σταμάτησαν από τις δραστηριότητες τα παιδιά τους γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τόσα χιλιόμετρα κάθε μέρα. Η ψυχολογική μας κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Και το ότι είμαστε πέντε μήνες μετά και δεν έχει γίνει κάτι άλλο εκτός από ανακοινώσεις δεν βοηθά καθόλου. Γυρίσαμε τριάντα χρόνια πίσω.
-Πιστεύεις ότι το έργο θα ολοκληρωθεί σύντομα;
–Δεν θέλω να πιστέψω οποιοδήποτε άλλο σενάριο. Η ενημέρωση που έχω από όλους τους φορείς είναι ότι θα περάσουμε από πάνω πριν τον χειμώνα.
[quote_box_center]
Βιογραφικά στοιχεία
Η Ζαχαρούλα Γιαβρούτα Λούδα γεννήθηκε στο Δίστομο Λειβαδιάς. Είναι 38 ετών. Μεγάλωσε στην Καρδίτσα. Αποφοίτησε από το ΕΠΛ Καρδίτσας (Κλάδος Διοικητικών Υπηρεσιών) με γενικό βαθμό 18,9/12. Αμέσως μετά έφυγε για Αθήνα όπου κι εργάστηκε σε διάφορες επιχειρήσεις για δέκα χρόνια περίπου. Επέστρεψε στον τόπο της πριν μερικά χρόνια. Από το 2007 ζει στο Νομό Τρικάλων. Το 2010 αποφάσισε να ασχοληθεί με τον αγροτικό τομέα και μπήκε στο πρόγραμμα Νέων Αγροτών. Είναι παντρεμένη με τον Κωνσταντίνο Λούδα κι έχουν τρεις κόρες. Τη Γεωργία 7 ετών την Όλγα 5 ετών και την Άννα-Νικολία 1 έτους. Ζουν στη Διάβα Καλαμπάκας όπου έχουν τα αμπέλια τους κι ένα οινοποιείο. Υπήρξε υποψήφια ευρωβουλευτής κι αργότερα υποψήφια βουλευτής με το «ΠΟΤΑΜΙ».
[/quote_box_center]
Η συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ
