Ζήσης Παπαϊωάννου: Ο δρόμος μου ήταν προδιαγεγραμμένος…

Ο Καλαμπακιώτης ηθοποιός του Magic Men, που κάνει διεθνή καριέρα, μας μιλά για την πορεία του, τα όνειρά του, αλλά και την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του

Είναι ηθοποιός διεθνούς φήμης,  πολυτάλαντος και πολυπράγμων και κατάγεται από την Καλαμπάκα… «Φιλόδοξος, εργατικός, μυστηριώδης και χιουμορίστας», όπως ο ίδιος δηλώνει, ο Ζήσης Παπαϊωάννου είναι ένας ταλαντούχος νέος ηθοποιός που έχει διαγράψει μία λαμπρή πορεία μέχρι σήμερα κι έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Ξεκίνησε από την Καλαμπάκα, από όπου κατάγεται με μία βαλίτσα γεμάτη όνειρα, και μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να αγγίξει πολλά από αυτά. Άλλωστε, δεν είναι λίγο το γεγονός ότι συμμετέχει σε μία ξένη ταινία που αναδείχθηκε ως μία από τις καλύτερες της χρονιάς που μας πέρασε. Ο ίδιος, ιδιαίτερα προσγειωμένος παρά τα πράγματα που έχει πετύχει, μας μιλά για την πορεία του στο χώρο της υποκριτικής, τα όνειρά του, αλλά και την αγάπη του στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-Ξεκίνησες από την Καλαμπάκα από όπου κατάγεσαι με μία βαλίτσα γεμάτη όνειρα… Το ταξίδι σου έχει φτάσει στον προορισμό του;

-Βεβαίως… Νιώθω ολοκληρωμένος και γιατί το λέω αυτό; Γιατί μπήκα στην καλύτερη σχολή – Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κούν… έλαβα επάξια Δίπλωμα κι από το 2002 έως σήμερα εργάζομαι ως Ηθοποιός σε Ελλάδα και εξωτερικό.

-Πως ξεκίνησε όλο αυτό; Ήθελες πάντα να γίνεις ηθοποιός;

-Την καλλιτεχνική μου φλέβα την είχε μυριστεί από παιδί η μητέρα μου κι έτσι πηγαίναμε συστηματικά θέατρο. Μικρός έβλεπα μόνο ΕΡΤ. Το θέατρο με συγκινούσε βαθιά και μου χάραξε ανεξίτηλα βιώματα. Ο δρόμος μου ήταν προδιαγεγραμμένος, τα βήματά μου δεν μπορούσαν να με οδηγήσουν αλλού.

[quote_box_center]«Το θέατρο με συγκινούσε βαθιά και μου χάραξε ανεξίτηλα βιώματα. Ο δρόμος μου ήταν προδιαγεγραμμένος, τα βήματά μου δεν μπορούσαν να με οδηγήσουν αλλού»[/quote_box_center]

-Περιέγραψέ μου με δύο λόγια το ταξίδι σου στο χώρο της υποκριτικής… Οι δουλειές που έχεις κάνει μέχρι στιγμής είναι αξιόλογες και σε έχουν αναδείξει  (Magic Men: Son of God κ.α.).

-Με λίγα λόγια 6 Χρόνια Θέατρο σε μεγάλες σκηνές θεάτρου με Γιάννη Μπέζο κ.α., στη συνέχεια έκανα 3 χρόνια τηλεόραση στα σήριαλ Λούφα και Παραλλαγή η σειρά ΕΡΤ1 Κ ΝΕΤ στο ρόλο του Καψιμιτζή και στην Ζωή του Καρυωτάκη, πρωταγωνιστικούς ρόλους σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, αλλά με κέρδισε το Cinema… Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι μόνο με τον Κινηματογράφο σε Ελλάδα και εξωτερικό… Οι ταινίες μου είναι:

2012 “Με χωρίς γυναίκες” σε σκηνοθεσία Σεϊτανίδης (βασικός ρόλος), 2012 “The son of God” σε σκηνοθεσία Erez Tadmor and Guy Nattiv. Ρόλος: CLERK. Αγγλόφωνη ταινία, ισραηλινή παραγωγή με βραβεία στο Χόλυγουντ, 2013 «Ξενία» του Πάνου Κούτρα σύντομος ρόλος, 2015 Symptom, Ρόλος Δευτεραγωνιστής σε σκηνοθεσία Άγγελου Φρατζή. Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο 56ο Θεσσαλονίκης, στο Φεστιβάλ Τορίνο της Ιταλίας όπου μας έχουν κατατάξει στις 10 καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Ταινίες Μικρού Μήκους: 2013 «Απώλεια Ζωής» σκηνοθεσία Σίμος Τσεκούρας ρόλος ψυχολόγος γιατρός μεσαίου μήκους, 2013 «The Meal» σκηνοθεσία Σ. Λαντικός (πρωταγωνιστικός ρόλος).

-Το «Symptom” (Σύμπτωμα) είναι η τελευταία ταινία στην οποία συμμετέχεις και είναι στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς που πέρασε. Πως νιώθεις για αυτό;

-Λέγεται Symptom δηλαδή το Σύμπτωμα. Παίζω σε όλη την ταινία. Στο εξωτερικό μας κατατάσσουν ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς… αρκετές χώρες… με κολακεύει αλλά έως εκεί..είμαι προσγειωμένος απλά… Και σε αυτή την ταινία πήραμε Βραβείο. Κάνοντας Θρίλερ ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό: Οι ηθοποιοί υποφέρουν, οι θεατές όμως απολαμβάνουν!!! Στην Αμοργό-Χειμώνας και με δύσκολο σενάριο. Αντιμετωπίζεις τον ρόλο με πάθος. Στο Σύμπτωμα ο Φραντζής, μας έχει να μοιάζουμε πως είμαστε τυλιγμένοι σε αινίγματα. Αινίγματα που αμπαλάρονται αινίγματα με γρίφους. Κι ο στόχος μας στην εφιαλτική αυτή μορφή: ένα πλάσμα τυλιγμένο με δέρμα, σφιγμένο μέσα στο biker jacket του και το στενό του τζίν πάνω σε γρίφους και βία προσπαθούμε εμείς οι λιγοστοί κάτοικοι του νησιού να το πιάσουμε γιατί νιώθουμε την απειλή.

-Είσαι ο Έλληνας ηθοποιός που κάνεις καριέρα στη Μέση Ανατολή…

-Από τότε που εργάζομαι στο εξωτερικό έχουν γραφτεί σε ιστοσελίδες κι εφημερίδες διάφορα για εμένα… Κάποιοι νομίζουν πως είμαι Ισραηλινός ηθοποιός… Είμαι Έλληνας, από την όμορφη Καλαμπάκα και γι’ αυτό ζω κι εδώ. Η Μέση Ανατολή… μόνο ο Κινηματογράφος μας ενώνει, τίποτε άλλο, και κάνα δυο φίλοι.

[quote_box_center]«15 χρόνια στο χώρο της Υποκριτικής έχω σιχαθεί τα ψώνια και τους αγενείς δηλαδή τους δήθεν»[/quote_box_center]

-Διαβάζω σε μία ανάρτησή σου: «Το 2015 ήταν ίσως η πιο παράξενη χρονιά που έχω ζήσει μέχρι σήμερα. Κάπου στην πορεία με “έχασα”, κουράστηκα, ήμουν στο μεγαλύτερο μέρος της θυμωμένος». Τι είναι αυτό που σε έχει θυμώσει;

-Η χρονιά του παραλόγου… Μία χρονιά περίεργη… με τα φεστιβάλ… ξένες χώρες, δημοσιογράφους, φωτογραφίσεις. Κουράστηκα όντως. Πολλά γυρίσματα, δύσκολοι ρόλοι..Όντως με «έχασα» αλλά με ξανά βρήκα…

-Τι σου στέρησε η χρονιά που πέρασε;

-Ένας ρόλος που πραγματικά ονειρεύομαι να ερμηνεύσω και να ορθωθεί κατακλύζοντας κάθε μου κύτταρο είναι «Η βρωμιά» του Σνάιντερ. Αυτό και μόνο. Όλα τα είχα, δεν στερήθηκα σε κάτι.

-Αλήθεια μιλάς 4 γλώσσες; Ξεκινάς την εκμάθηση της 5^ης;

-Μιλάω Ρωσικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Αγγλικά στα οποία έχω και χαρτιά. Πάω για την πέμπτη μου γλώσσα τα Γαλλικά. Είναι εφόδια. Το κάνω γιατί διδάσκω και μου αρέσει να εξελίσσομαι.

-Μεταπτυχιακό στη κατασκευή μαριονέτας. Θα μας μιλήσεις λίγο γι αυτό;

-Η μαριονέτα είναι ένα σεμινάριο εξωτερίκευσης συναισθημάτων, το πώς ένα άψυχο αντικείμενο παίρνει άλλη διάσταση και σε μαγεύει. Δίνεις στην Μαριονέτα σάρκα και οστά. Της  χαρίζεις κίνηση. Γι αυτό κι αγαπώ τη σχολή Μαιρηβή που εδρεύει στου Ψυρρή.

-Σε διαδικτυακή δημοσκόπηση αναδείχθηκες ως το δημόσιο πρόσωπο του Νομού. Πώς νιώθεις για αυτό;

-Ευχαριστώ πάρα πολύ το Τρικαλινό, αλλά και Καλαμπακιώτικο κοινό. Δεν το περίμενα. Δείχνει ότι σέβεστε τον Πολιτισμό και τον στηρίζετε. Σας ευχαριστώ που με έχετε κατατάξει πρώτον ως Δημόσιο Πρόσωπο του Νομού Τρικάλων. Σας λατρεύω!!!

-Πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

-Φιλόδοξος, εργατικός, μυστηριώδης και χιουμορίστας.

-Θα έφευγες από την Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον; Δεν είναι λίγοι οι νέοι που έχουν κάνει αυτή την επιλογή τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης.

-Δουλεύω σε ξένες ταινίες αλλά μένοντας Ελλάδα κι απλά πηγαινοέρχομαι. Αν οι καιροί γίνουν ακόμη πιο χαλεποί θα αλλάξω ρώτα και θα φύγω. Αλλά είναι κάτι που ενδόμυχα θα ήθελα ν’ αποφύγω. Το θέμα της μετανάστευσης ενέχει παγίδες και συν τοις άλλοις η Ελλάδα είναι βαθιά μέσα την καρδιά μου και ειδικότερα ο τόπος μου.

-Πέραν όλων των άλλων είσαι καθηγητής – εισηγητής διαλέξεων στα ανοιχτά λαϊκά πανεπιστήμια της χώρας. Μία ακόμη δουλειά που σε γεμίζει;

-Ναι. Έχω περάσει από παντού. Κοιτίδες Πολιτισμού, Ανοικτά Λαικά Πανεπιστήμια… Είμαι Εισηγητής Διαλέξεων-Καθηγητής στην Παιδαγωγική του Θεάτρου ανά την Ελλάδα εδώ και 7 χρόνια περίπου. Είναι ωραίο να μπορείς να διδάξεις τον Πολιτισμό μας.

[quote_box_center]«Το θέμα της μετανάστευσης ενέχει παγίδες και συν τοις άλλοις η Ελλάδα είναι βαθιά μέσα την καρδιά μου και ειδικότερα ο τόπος μου»[/quote_box_center]

-Έδρα σου η Καλαμπάκα ή αλλού;

-Αθήνα και Καλαμπάκα. Μισές μέρες εδώ κι εκεί. Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Αρθρογραφώ στο περιοδικό ΙΔΕΕΣ Μagazine εδώ στα Τρίκαλα. Τα άρθρα μου μπορείτε να με βρείτε στην σελίδα του περιοδικού στο facebook και  στις 3 σελίδες μου Zisis papaioannoy. Ασχολούμαι και με το Ραδιόφωνο γι’ αυτό κι έχω γεμάτο χρόνο…

-Έχεις απορρίψει κάποιο ρόλο που δεν σου άρεσε;

–Απορρίπτω συνεργασίες, όχι ρόλους. Για παράδειγμα αν δω ότι δεν μου αρέσει η σκηνοθεσία που πρέπει να με αναλάβει τότε φεύγω. Αν δω δηλαδή τα «παράλογα» του κάθε φαντασμένου.. . όχι δεν κάθομαι…15 χρόνια στο χώρο της Υποκριτικής έχω σιχαθεί τα ψώνια και τους αγενείς δηλαδή τους δήθεν. Προτιμώ να συνεργάζομαι εξωτερικό. Ακούγεται κάπως,  αλλά ασχολούμαι μόνο με επαγγελματίες..

-Ποιο είναι το όνειρο ζωής σου;

-Βαδίζοντας ήδη και μια ανάσα μακριά απ’ την τριακονταετία, μπορώ να πω ότι έχω περάσει απ’ όλους τους τομείς. Υγεία να έχουμε… που είναι και το πολυτιμότερο αγαθό.

Η συνέντευξη έχει δημοσιευτεί στη ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ