«Ποτέ δεν είναι αργά για μάθηση» επισημαίνει σε συνέντευξη ο 62χρονος Τρικαλινός που κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο
Ένα όνειρο ζωής, ένα παιδικό απωθημένο, μία ελπίδα ότι τίποτα δεν είναι ανέφικτο… Ο Ευθύμης Νταραράς αποτελεί παράδειγμα θέλησης κι επιμονής. Απόδειξη ότι όταν ο άνθρωπος βάζει στόχους στη ζωή του, μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και να τους υλοποιήσει. Σε ηλικία 62 ετών μας απέδειξε ότι τα χρόνια δεν αποτελούν εμπόδιο ούτε στη μάθηση. Έδωσε πανελλήνιες και κατάφερε να περάσει στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Τρικάλων. Η αρχή έγινε με τη φοίτησή του στο Εσπερινό ΕΠΑΛ. Μετά από 4 χρόνια έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις και πέτυχε την εισαγωγή του στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Τρικάλων. Πολυτάλαντος κι ανήσυχο πνεύμα δεν καταθέτει τα όπλα με τα το πέρασμα των χρόνων. Αντίθετα, συνεχίζει να διεκδικεί τα καλύτερα στη ζωή τονίζοντας ότι «τελικά κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, αρκεί να τον πιστεύεις».
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
– Επαγγελματικά ασχολείστε με τις οικοδομές;
–Ασχολούμαι με τις οικοδομές από 15 χρονών το 1970. Όταν τα άλλα παιδιά πήγαιναν Γυμνάσιο εγώ, επειδή η οικογένειά μου ήταν πολυμελής και φτωχή, δεν μπορούσα να πάω κι έτσι βγήκα στην οικοδομή και συγκεκριμένα σοβατίσματα ,για να συνεισφέρω κι εγώ στην οικογένεια. Απ’ την άλλη έπρεπε να μάθω μια τέχνη για να μπορώ να ζήσω.
– Τι σας οδήγησε στην απόφαση να ξαναρχίσετε το σχολείο μετά από τόσα χρόνια;
– Μάλλον ξεκίνησα λίγο λάθος ίσως στα 15 Γυμνάσιο έπρεπε να πάω και όχι στην οικοδομή, αλλά ποτέ δεν είναι αργά… Η δίψα για μάθηση και το απωθημένο με έκαναν να αρπάξω την δεύτερη ευκαιρία που μου δόθηκε. Έτσι, παράλληλα με τη δουλειά το 2010 πήγα και γράφτηκα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας και παρακολούθησα δύο χρόνια το Γυμνάσιο. Είχα αποφασίσει να σταματήσω εκεί, αλλά την επόμενη χρονιά πήρα την απόφαση κι έκανα εγγραφή στο εσπερινό ΕΠΑΛ όπου παρακολούθησα τέσσερα χρόνια το Λύκειο. Ανελλιπώς κάθε απόγευμα .Επειδή μου αρέσει η οργάνωση γενικά ,κρατούσα τις σημειώσεις μου, είχα άποψη μέσα στο μάθημα και είχα ίσως τις πιο λίγες απουσίες.
– Όταν ξεκινήσατε τη φοίτησή σας στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας είχατε στο μυαλό σας να περάσετε στο πανεπιστήμιο ή απλά θέλατε να πάρετε απολυτήριο;
Όταν ξεκίνησα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας βρήκα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, έβαλα πολλά πράγματα σε τάξη. Ήθελα να μάθω αυτά που στερήθηκα μικρός και να πάρω το απολυτήριο . Ήμουν ο μόνος που έλεγα ότι δεν συνεχίζω παραπέρα.
-Θα σας χαρακτήριζα πολυπράγμων… Οικοδομή, οικογένεια, συνδικαλιστική δράση…
-Ασχολούμαι με πολλά είναι αλήθεια. Παράλληλα με τη δουλειά και την οικογένεια έχω και δράση σαν συνδικαλιστής . Διατέλεσα δώδεκα χρόνια πρόεδρος οικοδόμων και στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Τρικάλων.
-Είσαστε 62 ετών. Πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο της ηλικίας σας να ενταχθεί στη διαδικασία της μάθησης;
–Για μένα ήταν εύκολο γιατί το πίστευα και σαν ενεργός πολίτης που είμαι μπορούσα εύκολα να αφομοιώσω ό,τι διάβαζα, γενικά διαβάζω αρκετά βιβλία όταν μου δίνεται η ευκαιρία.
[quote_box_center]«Έζησα μια καταπληκτική εμπειρία: αυτή των εξετάσεων. Μου άρεσε το αδιάβλητο σύστημα (ίσως είναι το μόνο που λειτουργεί στη χώρα μας). Πήγα χωρίς άγχος, έγραψα και το αποτέλεσμα ήρθε και είμαι πολύ χαρούμενος»[/quote_box_center]
-Από το οικογενειακό και φιλικό σας περιβάλλον τι σας έλεγαν;
-Από το οικογενειακό περιβάλλον ήταν εξοικειωμένοι γιατί η νύφη μου πρώτα και μετά ο αδερφός μου προηγήθηκαν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας , από τους φίλους άλλοι μου έλεγαν «καλά κάνεις» κι άλλοι «τί τα θέλεις αυτά τώρα» ( είναι θέμα πως το βλέπει κανείς).
-Τί σας δυσκόλεψε περισσότερο στην όλη διαδικασία;
-Περισσότερο ήταν ο χρόνος που έπρεπε να τον μοιράσω έτσι ώστε να μπορώ να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου και επειδή είμαι υπεύθυνο άτομο θέλω να γίνονται όλα καλά, χωρίς να δίνω δικαιώματα.
-Είσαστε επιτυχών στις πανελλαδικές εξετάσεις… Ανταμείφθηκαν οι κόποι σας;
-Στο Λύκειο πια πήρα την απόφαση πως στο τέλος θα έδινα Πανελλήνιες, έτσι να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου κι ό,τι βγει. Δεν σας κρύβω πως έζησα μια καταπληκτική εμπειρία: αυτή των εξετάσεων. Μου άρεσε το αδιάβλητο σύστημα ( ίσως είναι το μόνο που λειτουργεί στη χώρα μας). Πήγα χωρίς άγχος, έγραψα και το αποτέλεσμα ήρθε και είμαι πολύ χαρούμενος. Σίγουρα, οι κόποι μου ανταμείφθηκαν με το παραπάνω, γιατί πέτυχα κι αυτό που ήθελα συνάμα.
– Πετύχατε να εισαχθείτε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Ήταν η πρώτη σας επιλογή;
–Ναι ήταν η πρώτη μου επιλογή κι ο λόγος είναι σύνθετος: πρώτα γιατί μου άρεσε το αντικείμενο κι ο τίτλος και δεύτερον γιατί ήθελα να είμαι κοντά στην οικογένεια και ανέξοδα γιατί τα «μισθά δε φτάνουν» που έλεγε και η Νοταρά.
– Πως σκοπεύετε να το αξιοποιήσετε στο μέλλον;
–Πρώτα να είμαι καλά και να μπορέσω να πάρω το πτυχίο και μετά βλέποντας και κάνοντας. Είναι τέσσερα χρόνια, δεν είναι λίγα.
– Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να περάσετε;
– Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι πως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος ,αρκεί να τον πιστέψεις . Επιπλέον στη ζωή βάζουμε στόχους και μετά είναι εύκολο να τα καταφέρουμε. Όσο για τα παιδιά που δεν κατάφεραν να περάσουν στις εξετάσεις ας παραδειγματιστούν από μένα και να ξέρουν πως στη ζωή μας καθημερινά δίνουμε εξετάσεις, που έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά μας, με τον επαγγελματισμό μας και την προσφορά μας στην κοινωνία. Απλά έχασαν μια μάχη. Η ζωή συνεχίζεται και οι ευκαιρίες παρουσιάζονται.
[quote_box_center]«Η δίψα για μάθηση και το απωθημένο με έκαναν να αρπάξω την δεύτερη ευκαιρία που μου δόθηκε[/quote_box_center]»
– Το θέμα σας πήρε απίστευτη δημοσιότητα. Σας ξάφνιασε;
-Ειλικρινά δεν το περίμενα, ξαφνιάστηκα ευχάριστα και το απολαμβάνω…
– Πάντως μπορούμε να πούμε ότι από δημοσιότητα γνωρίζετε, λόγω και της ενασχόλησής σας με την ηθοποιία…
– Είναι γεγονός πως το θέατρο είναι η μεγάλη μου αγάπη. Να σημειώσω πως ξεκίνησε από το ΣΔΕ με την κ. Βαργιάμη Δήμητρα μέσα από ένα project που είχε να κάνει με το θέατρο. Ήμουνα ο πρώτος που γράφτηκα κι ανεβάσαμε μια παράσταση το «Ξύπνα Βασίλη» του Ψαθά και μου άρεσε πάρα πολύ και την επόμενη άλλο έργο και την επόμενη άλλο .Τώρα συνεχίζω να είμαι στη Θεατρική ομάδα Σία Φαράκη στα Μ.Καλύβια, έχω λάβει μέρος σε οχτώ θεατρικά έργα κι έχουμε συνέχεια…
[quote_box_center]
Ο Ευθύμης Νταραράς μας συστήνεται
Γεννήθηκα στην Αχελινάδα Καλαμπάκας ,γόνος φτωχής οικογένειας κι από 15 χρονών δούλευα στην οικοδομή. Είμαι παντρεμένος κι έχω δύο κόρες οι οποίες παντρεύτηκαν και μου χάρισαν πέντε εγγόνια τα οποία λατρεύω και με λατρεύουν. Από το 1986 ήμουν εργολάβος στη δουλειά μου κι έχω σοβατίσει τα μισά Τρίκαλα κυρίως πολυκατοικίες . Το 2012 πήρα σύνταξη μετά από σαράντα τρία χρόνια δουλειάς. Δεν έμεινα ποτέ από δουλειά γιατί είχα καλό επαγγελματισμό και καλές δημόσιες σχέσεις.
Είχα την ευκαιρία μέσω του ΕΠΑΛ να ταξιδέψω στην Ισπανία (15 μέρες Ανδαλουσία με έδρα τη Σεβίλλη και 2 μέρες Μαδρίτη) συμμετέχοντας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα leonardo da vinci οπότε είδα πώς λειτουργούν εκεί τα σχολεία τους και πώς η κοινωνία τους. Μου έκανε εντύπωση που τα νεοκλασικά κτίριά τους παρέμειναν τουριστικά και δεν υπήρχαν πουθενά γραμμένα συνθήματα στους τοίχους ,καθώς και καθαριότητα. Η Σεβίλλη διαθέτει ποδηλατόδρομο 50 χιλιομέτρων κι ο ξεναγός μας είπε πως εκεί λειτουργούν όλα άψογα και δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα.
[/quote_box_center]
Πηγή: ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
