Ευημερία χωρίς ανάπτυξη: Από τη θεωρία στην πράξη

Απόψεις, προβληματισμοί, συμπεράσματα για τις δυνατότητες να υπάρχει ένας κόσμος όπως τον θέλουμε, χωρίς όμως τα πρότυπα που επιβάλλονται σε παγκόσμια κλίμακα.

Όλα αυτά, θα προσπαθήσουν να αποτυπώσουν οι άνθρωποι της Ικαρίας, που συμμετέχουν στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα στο μικρό νησί. Στο σεμινάριο, συμμετέχουν και όσοι πήραν μέρος στην «Οικογιορτή» που πραγματοποιήθηκε προ ημερών στα Τρίκαλα, θέλοντας να προωθήσουν έναν εναλλακτικό και πιο ανθρώπινο τρόπο ζωής.

Στην ανακοίνωση τους, ενόψει της εκδήλωσης, αναφέρουν: «Ζούμε σε έναν πλα­νήτη με πεπε­ρα­σμέ­νους πόρους και δυνα­τό­τη­τες. Σε αυτό τον κόσμο ωστόσο το καθε­στώ­τος λυσ­σάει για συνεχή ανά­πτυξη υπο­σχό­μενο κοι­νω­νική ευη­με­ρία. Αυτή η λύσσα προ­κά­λεσε άλλη μια οικο­νο­μική φού­σκα, που έσκασε πάνω μας, εντεί­νο­ντας την εκμε­τάλ­λευση ανθρώ­που και φύσης. Η δε μαγική λύση που το σύστημα ξανα­προ­τεί­νει είναι το ίδιο αδιέ­ξοδο μοντέλο ανά­πτυ­ξης που προ­κά­λεσε μια ακόμα καπι­τα­λι­στική κρίση .
Ο καθέ­νας μας μεγα­λώ­νει και ενη­λι­κιώ­νε­ται καθο­ρι­ζό­με­νος από μια κατα­σκευα­σμένη επι­θυ­μία να ικα­νο­ποιεί τις ανά­γκες του ατο­μικά μέσω της κατα­νά­λω­σης χωρίς όριο και να νομί­ζει ότι αυτό είναι η ζωή. Όμως ταυ­τό­χρονα μπο­ρούμε να δια­πι­στώ­νουμε και νοη­τικά και εμπει­ρικά ότι είναι δυνα­τόν να ζούμε καλύ­τερα και με λιγότερα.
Η μικρή κοι­νω­νία της Ικα­ρίας έχει να επι­δεί­ξει ένα χαρα­κτήρα μακραί­ω­νης κοι­νω­νι­κής δομής με αξίες και αρχές που αντι­τί­θε­νται στο καπι­τα­λι­στικό και κατα­να­λω­τικό πρό­τυπο που επι­βάλ­λε­ται σε παγκό­σμια κλί­μακα.
Η οικιακή οικο­νο­μία της αυτάρ­κειας και της ολι­γάρ­κειας, η επι­λογή του λιτού βίου, της σχό­λης, της δια­χεί­ρι­σης του χρό­νου, η κοι­νω­νική αλλη­λεγ­γύη, το ανε­βούθ­κιο, η αλλα­ξάν, η κοι­νο­τική δια­χεί­ριση του νερού, των δασών των βοσκο­τό­πων, το δώρο σκια­γρα­φούν ένα πλέγμα κοι­νω­νι­κών σχέ­σεων και αντι­δο­μών που απο­τε­λούν το κοι­νω­νικό θησαυ­ρο­φυ­λά­κιο της Ικα­ρίας και μια γόνιμη βάση για ένα άλλου τύπου συλ­λο­γικό όραμα.
Παρόλα αυτά κάτι σημα­ντικό λεί­πει από την αφή­γηση του φαντα­σια­κού γύρω από τη «δια­φο­ρε­τική» Ικα­ρία. Αυτό που λεί­πει είναι η κατα­νό­ηση, η συνέ­χιση, η ενί­σχυση και η διά­δοση του αγώνα για να δια­τη­ρη­θεί αυτός τρό­πος ζωής κάτω από την πίεση ενός ολο­ένα και πιο βίαιου και ληστρι­κού καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και η ανα­γνώ­ριση ότι αυτή η τόσο δημο­φι­λής κουλ­τούρα της ελευ­θε­ρίας είναι ακρι­βώς αυτό που δέχε­ται επί­θεση από την ευρω­παϊκή τρόικα και τις κατα­στρο­φι­κές πολι­τι­κές της λιτό­τη­τας. Αισθα­νό­μα­στε  ότι χωρίς αυτή την προ­σέγ­γιση — το όνειρο είναι άδειο και η ιστο­ρία είναι χωρίς νόημα.
Μια ριζικά δια­φο­ρε­τική , εποι­κο­δο­μη­τική πρό­ταση είναι το ξεκί­νημα μιας συλ­λο­γι­κής δια­δι­κα­σίας ορα­μα­τι­σμού, προ­κει­μέ­νου να ανα­θε­ω­ρη­θεί η θεσμική δομή της κοι­νω­νίας και ο τρό­πος δια­χεί­ρι­σης των κοι­νών ( κοι­νοί πόροι π.χ. δάση, νερό κτλ , κοι­νό­τη­τες ανθρώ­πων και οι σχέ­σεις που δημιουρ­γούν κοινά π.χ. αυτο­ορ­γα­νω­μέ­νες δομές και συνε­λεύ­σεις, συνε­ται­ρι­σμοί κα ) .
Στην σημε­ρινή συγκυ­ρία όπου τα πάντα  ορί­ζο­νται γύρω από τη στή­ριξη ή απόρ­ριψη του μνη­μο­νίου, η ιδέα της απο­α­νά­πτυ­ξης μας καλεί να αλλά­ξουμε τους όρους γύρω από τους οποί­ους μιλάμε για το κοινό μας παρόν και μέλ­λον. Να δημιουρ­γή­σουμε ένα κοινό όραμα  και να κάνουμε ταυ­τό­χρονα τα πρώτα βήματα προς αυτό. Η απο­α­νά­πτυξη εν μέσω κρί­σης μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει μια και­νούρ­για αφή­γηση και ένα συλ­λο­γικό όραμα, ένα πολι­τικό πρό­ταγμα για την πυρο­δό­τηση μιας δια­δι­κα­σίας κοι­νω­νι­κού μετασχηματισμού.
Απλό­τητα. Αυτάρ­κεια. Αυτο­νο­μία. Αυτο­ορ­γά­νωση. Αλλη­λεγ­γύη. Επάρ­κεια. Συντρο­φι­κό­τητα. Σχέ­σεις και σχε­σιακά αγαθά. Άμεση δημο­κρα­τία. Ξόδεμα και ξέδομα. Από κοι­νού . Ευη­μερία χωρίς ανάπτυξη. Απο­α­νά­πτυξη «!