Η Αγγελική Δαφτσίδου είναι μία γυναίκα που έχει υποστεί διπλή μαστεκτομή. Μία γυναίκα που σε νεαρή ηλικία ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο και τον νίκησε. Μία γυναίκα που μας παραδειγματίζει με το θάρρος που αντιμετώπισε την ασθένεια και που συνεχίζει με χιούμορ τη ζωή της… Αυτή η γυναίκα λέει ότι «γιορτάζει κάθε μέρα». Εάν αυτή η γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να γιορτάζει κάθε μέρα τότε ποια έχει; «Είμαι η Αγγελική και γιορτάζω κάθε μέρα…» μας λέει με πάθος και χιούμορ. Εάν η Αγγελική και κάθε Αγγελική δεν έχει το δικαίωμα να γιορτάζει κάθε μέρα τότε ποιος έχει; Διαβάστε το κείμενό της και σίγουρα θα πάρετε θάρρος και θα δείτε τη ζωή με άλλο μάτι. Γιατί η Αγγελική είναι μία από εμάς κι όλες εμείς μαζί…Μπράβο Αγγελική καλά κάνεις και γιορτάζεις κάθε μέρα!!!
«Είμαι η Αγγελική και γιορτάζω κάθε μέρα…»
Της Αγγελικής Δαφτσίδου
Σε λίγες μέρες το ημερολόγιο θα δείξει 8/3 ημέρα της γυναίκας και μου ζητήθηκε να μιλήσω σε ένα γυναικείο κοινό, για τα ζητήματα που αντιμετωπίζω σαν γυναίκα με διπλή μαστεκτομή και τα σεξουαλικά προβλήματα που μπορεί να ακολουθούν το καρκίνο του μαστού. Φυσικά δέχτηκα, νομίζοντας πως θα συζητούσαμε για τις δυσκολίες που έχει μια γυναίκα στην εμμηνόπαυση και ήθελα με το παράδειγμά μου να δείξω, πως με χιούμορ και καλή διάθεση όλα λύνονται. Άργησα να καταλάβω πως εννοούσαν να μιλήσω για το πως μια γυναίκα “σαν εμένα”, που μου “λείπει η θηλυκότητα” μου?! μπορώ όντως να έχω σεξουαλική ζωή και τι επιπτώσεις έχει τελικά το σημαδεμένο μου σώμα στον γάμο μου, στην ψυχολογία μου σαν γυναίκα και στην εικόνα μου στον καθρέφτη.
ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ!! Υπάρχουν τόσες γυναίκες πρότυπα γύρω μας, γυναίκες ηρωίδες της ζωής, που η κοινωνία μας της αναγκάζει να στέκονται ένα βήμα πίσω, απ’ τις πετυχημένες 2μετρες κουκλάρες. Αυτές ποια μέρα γιορτάζουν;
Και αναρωτιέμαι η γυναίκα που δεν έχει λεφτά για μαλλιά και φτιασίδια, γιατί με το ζόρι γεμίζει την κατσαρόλα και εξασφαλίσει τα αγγλικά του παιδιού της ή η γυναίκα που παλεύει με τα 4ωρα για να πληρώσει έστω και έναν λογαριασμό του σπιτιού, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;
Η γυναίκα που έχει πρηστεί απ’ τις εξωσωματικές, έχει βάλει είκοσι κιλά από φάρμακα και ορμόνες ή απλά ρε αδερφέ είναι ο τύπος της έτσι με παραπάνω κιλά( και γουστάρει το φαγητό όπως εγώ), δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;
Η γυναίκα η πολύτεκνη που δεν έχει χρόνο να κλ@σει προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της σαν μητέρα ή η γυναίκα με παιδιά με αναπηρία, που όλη μέρα τρέχει μόνη της κόντρα στο σύστημα και προσπαθεί να κάνει τα παιδιά της ορατά, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;
Η γυναίκα που πάσχει από σοβαρές χρόνιες παθήσεις, ψυχικά ή αυτοάνοσα νοσήματα ή η γυναίκα που έχει κατακρεουργήσει το σώμα της στα χειρουργικά τραπέζια και υποβάλλεται σε σοβαρές και επίπονες θεραπείες με σωματικό και ψυχικό πόνο, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;
Και τέλος είμαι και γω, μια γυναίκα που νόσησα από καρκίνο του μαστού και τώρα είμαι χωρίς το στήθος μου, στην εμμηνόπαυση από 30 χρονών και υποβάλλομαι σε μια δύσκολη ορμονοθεραπεία. Κι όμως όσο παράξενο και αν σας φαίνεται, αγαπάω το εαυτό μου μέσα και έξω και είμαι περήφανη για το ποια είμαι. Όχι μόνο είμαι γυναικάρα, αλλά βάζω κάτω και όλες τις πλαστικές μπάρμπι εκεί έξω!!!
