ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ όσο συγκλίνουν στρατηγικά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, τόσο οξύνουν την -αποπροσανατολιστική για το λαό- μεταξύ τους πόλωση, για να αποκρύψουν το πόσο ίδιοι είναι σε βασικά σημεία της πολιτικής τους: Να κρύψουν το γεγονός ότι κανείς τους δε θέτει ζήτημα αναπλήρωσης των απωλειών. Ο ένας μοιράζει «κοινωνικά μερίσματα» των 500 ευρώ εφάπαξ στους πιο εξαθλιωμένους, ο άλλος υπόσχεται συσσίτια και επιστροφή της 13ης σύνταξης μόνο για όσους συνταξιούχους έχουν εισόδημα κάτω από 700 ευρώ. Επίσης, για να κρύψουν ότι και οι δύο εξαρτούν την καλυτέρευση της ζωής των εργαζομένων από την πορεία της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Η ΝΔ λέει ότι δε γίνονται «παραχωρήσεις» αν δεν έχουμε πρώτα υψηλών ρυθμών σταθερή ανάπτυξη, ώστε να υπάρχουν λεφτά στα ταμεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η βελτίωση της ζωής του λαού εξαρτάται από την οικονομική ανάπτυξη. Ομως, από την πείρα τους, οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει τη δική τους φτώχεια.
Παραπέρα, η κοκορομαχία τους αποσκοπεί να κρύψει ότι διαγκωνίζονται για το ποιος εγγυάται καλύτερα τη συνοχή και σωτηρία της ΕΕ και του ευρώ. Σ’ αυτό το πλαίσιο, αναγνωρίζουν και οι δύο το χρέος, δεσμεύονται ότι θα είναι συνεπείς στην αποπληρωμή του, ανεξάρτητα αν ο ένας ζητάει γενναίο «κούρεμα» και ο άλλος «επιμήκυνση». Αναγνώριση, όμως, του χρέους (που δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά δάνεια για κίνητρα και προνόμια στο κεφάλαιο, χαριστικοί νόμοι στα μονοπώλια) σημαίνει θηλιά στο λαό, με μέτρα λιτότητας και μνημόνια διαρκείας.
Κρύβουν, επίσης, ότι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εξαρτούν την τύχη του ελληνικού λαού από τον ευρωμονόδρομο, τις εξελίξεις στην ΕΕ, μια ιμπεριαλιστική, αντιλαϊκή ένωση, όπου κυριαρχούν η ανισοτιμία, η ανισομετρία ανάμεσα σε κράτη – μέλη, με μόνιμα θύματα τους λαούς. Εξ ου και σε Γαλλία ή Ιταλία – που θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως «συμμάχους» (ο «Νότος» της Ευρώπης ενάντια στο… μερκελισμό) – τα αντιλαϊκά μέτρα δεν έχουν τελειωμό.
Τέλος, και οι δύο διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί καλύτερα να εξασφαλίσει τις επενδύσεις των κεφαλαιοκρατών με συγκεκριμένες δεσμεύσεις που ανέλαβε ο Σαμαράς, παρουσιάζοντας πρόσφατα το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά και ο Τσίπρας, με το περιλάλητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Κρύβουν, βέβαια, από το λαό ότι οι επίδοξοι «επενδυτές» ζητάνε να προχωρήσουν οι αντεργατικές – αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις για να επενδύσουν. Αποσιωπούν ότι ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον σημαίνει διατήρηση και ενίσχυση του αντεργατικού – αντιλαϊκού πλαισίου.
Σε κάθε περίπτωση, και οι δύο εγγυώνται συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωμονόδρομου, συναγωνίζονται μόνο στο πόσα ψίχουλα επιφυλάσσουν για μερικούς εξαθλιωμένους. Γίνεται έτσι φανερό πως για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού την επομένη των εκλογών όλη η αντιλαϊκή πραγματικότητα θα είναι στη θέση της. Πως το να αλλάζουν κυβερνήσεις ενόσω ο λαός συνεχίζει να πορεύεται στην κατεύθυνση του κεφαλαίου και των κομμάτων του μόνο στον γκρεμό τον οδηγεί. Γι’ αυτό και ο λαός χρειάζεται να αλλάξει κατεύθυνση, χρειάζεται ένα πανίσχυρο ΚΚΕ. Για να οργανωθεί η λαϊκή συμμαχία, να δυναμώσει η εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση, που θα βάζει εμπόδια, θα διεκδικεί κάλυψη όλων των απωλειών, κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων, ικανοποίηση όλων των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, θα ανοίγει αγωνιστικά δρόμους για την οριστική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Κώστας Μανώλης
μέλος ΤΕ Πόλης Τρικάλων του ΚΚΕ
