Με τον όρο «αυτισμός» αναφερόμαστε σε πλήθος σχετιζομένων αναπτυξιακών διαταραχών, οι οποίες αρχίζουν κατά την παιδική ηλικία και συνήθως επηρεάζουν τους πάσχοντες για όλη τους τη ζωή.
Τα συμπτώματα των διαταραχών αυτών χωρίζονται σε τρεις ευρείες κατηγορίες: στα προβλήματα κοινωνικής αλληλεπίδρασης, στην διαταραχή των γλωσσικών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων και στα ασυνήθιστα μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς.
Οι πάσχοντες από αυτισμό μπορεί να είναι επίσης υποευαίσθητοι ή υπερευαίσθητοι στους ήχους, την αφή, τη γεύση, τις μυρωδιές, το φως ή τα χρώματα, ενώ τα συμπτώματά τους μπορεί να κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, προκαλούν άγχος.
Ο αυτισμός γίνεται πάντα αντιληπτός από τους γονείς, αλλά όχι απαραίτητα αμέσως. Συνήθως το παιδί φτάνει μέχρι τα 2,5 έτη πριν οι γονείς αποδεχθούν ότι τα σημάδια που ήδη είχαν εντοπίσει και τους προβλημάτιζαν, αφορούν ένα πρόβλημα αυτισμού και απευθυνθούν σε ειδικό.
Σε αυτή την ηλικία, ακόμη και τα παιδιά που μιλούσαν και υπήρχε κάποια επικοινωνία, παρουσιάζουν μία σταδιακή «απόσυρση» και ένα σταμάτημα της γλωσσικής επικοινωνίας, σταματούν δηλαδή να μιλάνε.
Η χαρακτηριστική τριάδα διαταραχών που εμφανίζονται σε όλα τα παιδιά με αυτισμό, είτε ήπιας είτε βαριάς μορφής, είναι:
-η δυσκολία στην κοινωνική συναλλαγή, στη δημιουργία σχέσεων και φιλίας
-η δυσκολία στην κοινωνική επικοινωνία, λεκτική ή μη λεκτική
-η δυσκολία στο συμβολικό παιχνίδι, καθώς παιδιά με αυτισμό έχουν περιορισμένο παιχνίδι προσποίησης και το παιχνίδι τους είναι επαναληπτικό, απομονωμένο
Αν και μερικοί πάσχοντες μπορούν να ζήσουν σχετικά ανεξάρτητες ζωές, άλλοι χρειάζονται εντατική φροντίδα για όλη τη ζωή τους.
Προς το παρόν δεν υπάρχει τρόπος ίασης του αυτισμού, αλλά στους ασθενείς προσφέρονται διάφορες θεραπείες που τους βοηθούν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους.
Υπολογίζεται ότι από κάποια μορφή αυτισμού πάσχουν ένα στα 100 παιδιά στη Δύση, με τα πάσχοντα αγόρια να είναι τριπλάσια από τα κορίτσια.
