Χτες το βράδυ, στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο ROSSONERO και στο πλαίσιο των προβολών της Τρίτης, με ελεύθερη είσοδο, από την αυτόνομη ομάδα Κινηματογράφου ΣΙΝΕΜΑΣ, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε την ιταλική ταινία “Terraferma” του Emanuele Crialese, παραγωγής 2011. Στα πρότυπα του ιταλικού ρεαλιστικού κινηματογράφου, απλή, λαϊκή και κυρίως συγκλονιστικά επίκαιρη ταινία.
Με αισθήματα ενοχής για όσα δεν κάνουμε στον ανεπτυγμένο κόσμο για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με αισθήματα θλίψης για τη σπαρμένη με πτώματα Μεσόγειο, με αισθήματα οργής για τις μαζικές δολοφονίες που έχουν φυσικούς αυτουργούς με ονοματεπώνυμο.
Αρκεί ο οίκτος και η συμπόνοια που δυστυχώς ενίοτε εναλλάσσονται με υστερία και φόβο; Αρκεί να είμαστε θεατές στο έγκλημα; Αυτό ακριβώς πραγματεύεται η ταινία, αποφεύγοντας την πολιτική ορθότητα και το διδακτισμό. Τι γίνεται όταν εμπλεκόμαστε βιωματικά, ενσώματα και με προσωπικό ρίσκο στο “πρόβλημα” που είναι το ύστατο δικαίωμα των ανθρώπων να φεύγουν από εκεί που κινδυνεύουν ή να επιλέγουν αυτοί τον τόπο που θα ζήσουν και εργαστούν;
Θα είμαστε με την Ευρώπη-φρούριο ή με έναν κόσμο χωρίς σύνορα, αδικία και
πολέμους; Θα γίνουμε οι ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων σε βάρος των προσφύγων και μεταναστών ή θα εκφράσουμε έμπρακτα και με όλους τους τρόπους την αλληλεγγύη μας;
Παιδιά και μεγάλοι, δείτε την ταινία.
Στέλλα Φώλια
Νηπιαγωγός
