Το Σάββατο 21 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία χειμερινή ανάβαση στα όρη Βαρδούσια ανεβαίνοντας στην ψηλότερη κορυφή Κόρακα σε ύψος 2495 μέτρα. Η επταμελής ομάδα στην οποία συμμετείχαν οι Κουφογάζος Λάκης, Μπασδέκης Σωτήρης, Κολέτσιος Σάκης, Τσιακμάκης Κωνσταντίνος, Γουβαίλης Χρήστος, Λακαφόσης Δημήτρης και Τόλιας Πέτρος μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία.
Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη του Νομού Φωκίδος με ένα μικρό τμήμα στα βόρεια να υπάγεται στο Νομό Φθιώτιδας. Η οροσειρά χωρίζεται σε τρία τμήματα, το βόρειο το δυτικό και το νότιο, με το καθένα να έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Τα Βαρδούσια είναι το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ρούμελης μετά τη Γκιώνα και έβδομο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας. Ίσως είναι το πιο αλπικό βουνό της Ελλάδος με μια ιδιαίτερη άγρια ομορφιά.
Η επταμελής ομάδα αφού συγκεντρώθηκε νωρίς το πρωί στο χωριό Αθανάσιος Διάκος (Άνω Μουσουνίτσα) και σε υψόμετρο 1050 μέτρων, ξεκίνησε την ανάβαση στο βουνό. Η διαδρομή αρχικά διασχίζει δάσος ελάτης μέχρι το σημείο που βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, και από εκεί και έπειτα αρχίζει το γυμνό αλλά χιονισμένο πεδίο του βουνού. Μετά από δύο ώρες ανηφορικής πεζοπορίας η ομάδα φτάνει στη περιοχή των καταφυγίων σε υψόμετρο 1923 μέτρων. Από τα καταφύγια ξεκινάνε οι περισσότερες διαδρομές προς τις γύρω κορυφές, έτσι και η ομάδα αφού ασφαλίστηκε με σχοινί και κάνοντας χρήση των κραμπόν και πιολέ ξεκίνησε την ανάβαση προς το λούκι του Λιονταριού. Το λούκι του Λιονταριού είναι ένα απότομο πέρασμα που οδηγεί στο Μέγα Κάμπο. Η κλίση της πλαγιάς είναι 45 με 50 μοίρες στο τελευταίο τμήμα και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή καθώς τα χιόνια είναι πιο παγωμένα.
Βγαίνοντας στη τοποθεσία Μέγας Κάμπος (τεράστιο οροπέδιο) αντικρίζουμε μπροστά μας τη κορυφή του Κόρακα, διασχίζοντας το μεγάλο αυτό οροπέδιο φτάνουμε στη βάση της κορυφής. Τα τελευταία 85 υψομετρικά μέτρα θα μας φέρουν στη κορυφή περνώντας ένα εκτεθειμένο πέρασμα από την προ-κορυφή στη κύρια κορυφή με ιδιαίτερη προσοχή. Ο υπέροχος καιρός και η θέση του βουνού μας χαρίζουν μια απίστευτη θέα προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα βλέποντας μεγάλο μέρος της Ελλάδος. Ζήρεια, Χελμός, Ερύμανθος, Κλωκός και Παναχαικό όρος είναι τα βουνά της Πελοποννήσου που διακρίνονται νότια μαζί με τον Κορινθιακό κόλπο και τη γέφυρα του Ρίου Αντιρρίου. Από τη βόρεια πλευρά ξεχωρίζει το όρος Βόρας (Καιμάκτσαλαν) ο Όλυμπος, ο Κίσαβος, πιο ανατολικά φαίνονται τα βουνά της Εύβοιας με τη πυραμίδα της Δίρφης να ξεχωρίζει. Στα δυτικά βρίσκεται το Παναιτωλικό και πιο δεξιά υψώνονται τα βουνά του Καρπενησίου, Βελούχι, Χελιδόνα και Καλιακούδα. Τα βουνά της Αργιθέας και των Αγράφων διακρίνονται πάντα εντυπωσιακά από όποια πλευρά κι αν τα δει κανείς. Το όρος Οίτη και η Γκιώνα στέκουν δίπλα μας με την εντυπωσιακή ορθοπλαγιά της Συκιάς να κόβει την ανάσα. Η επιστροφή της ομάδας έγινε απ την ίδια διαδρομή, καλύπτοντας συνολικά 16 χλμ. Στην ομάδα συμμετείχαν οι Κουφογάζος Λάκης, Μπασδέκης Σωτήρης, Κολέτσιος Σάκης, Τσιακμάκης Κωνσταντίνος, Γουβαίλης Χρήστος, Λακαφόσης Δημήτρης και Τόλιας Πέτρος.
