Αφιέρωμα από τον επαναπατριζόμενο Θεσσαλό Πολίτη Βάιο Φασούλα
Αν και στα δάχτυλά μας τρέχει το ίδιο αίμα, δεν είναι τα ίδια. Σε μια πολυμελή οικογένεια, το κάθε μέλος έχει το δικό του χαρακτήρα. Το παιδί μόλις γεννιέται το πρώτο που θα κάνει είναι να επιλέξει τη θηλή από το στήθος της μάνας του. Φίλος γερμανός πολιτικός σε παρατήρηση της αγριότητας των σοσιαλδημοκρατών για τον Πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία απάντησε: Η SPD(σοσιαληδμ0κρατία) έχει 600 χιλιάδες μέλη…
Για όλα αυτά και μύρια άλλα που επιβεβαιώνουν την καταγωγή του ανθρώπου, στην πορεία των χιλιετηρίδων ο άνθρωπος μέσα από ανακαλύψεις άρχισε σιγά, σιγά να ανακαλύπτει και τον εαυτό του: να ξεχωρίζει και να επιλέγει. Η επιθυμία του μοναδική: η κυριαρχία του πάνω σε όλα. Η ύλη; Το ιδανικό του. Ο αντίπαλός του; Η ανεξιχνίαστη συνείδηση, βαθιά μέσα του. Δυο κόσμοι εντελώς διαφορετικοί συγκρούονται μέσα του. Αυτός ο άνθρωπος έχει φτάσει στις μέρες μας ξεχωριστός από κάθε τι άλλο στον Πλανήτη. Όλα μπορεί να τα κάνει· ακόμα και άνθρωπο…
Η αφορμή για τούτη την κουβέντα δόθηκε από σχόλιο που διαβάσαμε στο διαδίκτυο υπό τον τίτλο: «Οι Έλληνες της Γερμανίας το “παίζουν” στην Ελλάδα λεφτάδες».http://www.allesgr.de/nea/92342/i-ellines-tis-germanias-to-pezoun-stin-ellada-leftades.html
Ένα μέρος αυτής της άποψης είναι αληθινό. Ένα άλλο μέρος, ίσως το μεγαλύτερο, δε συμφωνεί όσο απουσιάζει η αντικειμενικότητα και η επιχειρηματικότητα. Κι εδώ βρίσκεται η δυσκολία.
Στην πρώτη περίπτωση για τους έλληνες της Γερμανίας…, πείτε καλλίτερα της «Ευρωπαϊκής Ένωσης…,» ότι το παίζουν στο έτσι και στο αλλιώς, δυστυχώς, είναι αληθινό και ευτυχώς είναι μειοψηφία. Για να μην μονοπωλήσουν οι έλληνες της Γερμανίας, ίσως επειδή η απόσταση, ας πούμε κεντρική Ελλάδα-Βαυαρία (νότια Γερμανία), δεν ξεπερνά οδικώς τις 2 χιλιάδες χιλιόμετρα, ίσως, λοιπόν, ο έλληνας της Αμερικής ή της Αυστραλίας να έκανε το ίδιο.
Σε κάθε περίπτωση ο απόδημος έλληνας αυτής της κατηγορίας, είναι τομαριστής-ατομιστής, όπου και όποτε μπορεί, είναι υπερόπτης και εγωιστής, είναι μικρός και μωρός και μέσα από τοΝ υλισμό προσπαθεί να φανεί και να δείξει μεγάλος. Και αν είναι γηγενής δεν είναι καλλίτερος. Πέρα από τα παραπάνω μειονεκτήματα έχει και τούτο: Η μη στέρηση της πατρίδας του τον καθιστά συνυπεύθυνο, συνένοχο ως και κομματοστοιχειωμένο…, (θυμηθείτε τα τρελά ποσοστά των δυο ασύδοτων «μονομάχων» που φτάνανε ως και στο 90%…,) έμψυχο εξάρτημα στα γρανάζια μιας άμορφης μηχανής που πάνω της γυρίζει ο ιμάντας της κεντρικής και τοπικής εξουσίας, μιας εξουσίας απρόσωπης, διχαστικής και διεφθαρμένης. Μόνο που εδώ, για την τρέχουσα κατάσταση της Ελλάδας, ο γηγενής, δεν είναι μειοψηφία, δυστυχώς.
Το μόνο που ξεχωρίζει τον απόδημο έλληνα από το γηγενή είναι το επίπεδο που αποκτά στην ξένη πατρίδα, αλλά, τι το θες; Όταν βρίσκεται στην Ελλάδα το χάνει ή το ξεχνάει παραμερίζοντας πολλά από κείνα που έμαθε στην ξένη. Ο γηγενής τον κοιτά περίεργα ακόμα και όταν φορά τη ζώνη στο αυτοκίνητο. Από την άλλη ο απόδημος «αδειούχος», συμπεριφέρεται άναρχα έναντι του ΚΟΚ. Ένας λόγος που το κάνει είναι η υπολειτουργία των αρμόδιων οργάνων, η έλλειψη διάφορων σημάνσεων, παρκαρίσματα που κάνουν την τρίχα κάγκελο και άλλα πολλά που κατά καιρούς έχουμε αναφέρει. Δε δικαιολογούμε αυτή τη συμπεριφορά ούτε και τη βιτρίνα ορισμένων αδειούχων απόδημων της Γερμανίας. Τους μειώνει κατάφορα. Μάλιστα δέχονται και το δάχτυλο πάνω τους το οποίο έχει βάρος και τους γονατίζει κυριολεκτικά και ας μη το βλέπουν.
Μυριάδες τα παραδείγματα που ο γράφων-επαναπατριζόμενος κατά τ’ άλλα, συχνά επισημαίνει, κρίνει και συγκρίνει τη συμπεριφορά των εντός και εκτός των τειχών νεοελλήνων. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις των δυο στρατοπέδων, ελάχιστες, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα…, άλλωστε στην Ελλάδα των κομμάτων, της διαφθοράς και της διαπλοκής δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.
Άξιον προσοχής αποτελεί το γεγονός ότι στην ξένη πατρίδα οι έλληνες μετανάστες είναι πρεσβευτές και υπερασπιστές του ελληνικού πολιτισμού, εδώ όταν έρχονται τα χάνουν. Δε θα φωτογραφήσουμε τα αίτια αυτής της αλλαγής. Δείτε τις πρώτες αράδες και θα καταλάβετε. Μόνο που χάρη στον ελληνισμό με όλα τα στραβά του και το περίσσιο του θεαθήναι, ότι δηλαδή είμαστε απολίτιστοι, θα επαναλάβουμε, ιδιαίτερα για τους γηγενείς, πως στη χειμέρια νάρκη, που έχουμε περιέλθει τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε σαν κατακλείδα εκτός από λίγα λόγια για το εγώ και το εμείς που το βλέπουμε με το κατάντημα της Ελλάδας! Aν…, όσοι από μας καταφέρναμε…, και θα το καταφέρναμε χάρη στο πολιτιστικό και ζηλευτό χιλιετηρίδων μεγαλούργημα…, να έχουμε πα στα κοντάρια μας χαραγμένη την αισιοδοξία προς κάθε κατεύθυνση, τότε και μόνο τότε θα ήμασταν άξιοι των προγόνων μας και συνεχιστές αυτού του μεγαλείου εάν και εφόσον καταφέρναμε να μεταφερόμασταν απ’ το εγώ στο εμείς…
Αυτά για το υπόλοιπο του καλοκαιριού και τους έλληνες της Γερμανίας, οι οποίοι δεν κατάφεραν ούτε αυτοί να επιτύχουν αυτή την πανανθρώπινη μεταφορά α π’ τ ο ε γ ώ σ τ ο ε μ ε ί ς
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Αύγουστος 12 2016 [email protected] www.fasoulas.de
