Αλληλέγγυοι του Νίκου Ρωμανού, που συνεχίζει την απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, τα μέλη του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου «Rossonero» ανάρτησαν πανό σήμερα το πρωί, στο κτίριο της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.
Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης ενώ το πρωί πέταξαν τρικάκια σε σχολεία.
Η ανακοίνωση
Σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν τα ακόλουθα:
ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
«Με οδόφραγμα το σώμα, για μια ανάσα ελευθερίας»
Το ιστορικό
Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο συνομήλικος «κολλητός», στα χέρια του οποίου ξεψύχησε πριν από 6 ακριβώς χρόνια ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα. Είναι φυσικό ότι αυτό θα τον σημαδεύει και θα τον οριοθετεί για όλη του τη ζωή.
Ο Ν. Ρωμανός είναι ακόμη ένας από τους έξι νέους που συνελήφθησαν για ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης το Φεβρουάριο του 2013. Αυτός και οι σύντροφοί του είχαν ξυλοκοπηθεί άγρια μετά τη σύλληψή τους από τους ράμπο της ελληνικής αστυνομίας όπως αποδείκνυε η αποτρόπαια παρέμβαση στις φωτογραφίες τους. Γι’ αυτή την κακοποίηση κανείς δεν τιμωρήθηκε. Οι συλληφθέντες καταδικάστηκαν για τη ληστεία και αθωώθηκαν για την κατηγορία της ένταξης σε «τρομοκρατική» οργάνωση. Ο εισαγγελέας της έδρας είχε πει τότε στην αγόρευσή του: «…Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωκαν, ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν…».
Ο Ν. Ρωμανός καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλακή. Όντας κρατούμενος, μελέτησε, έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε στα ΤΕΙ. Στην απονομή μεταλλίων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στους φυλακισμένους επιτυχόντες των πανελλαδικών, αρνήθηκε να το παραλάβει, καταγγέλλοντας τις τηλεοπτικές φιέστες, τις συνθήκες στις φυλακές και το πολιτικό σύστημα. Εκδικητικά και αυθαίρετα η διεύθυνση των φυλακών και το Υπουργείο Δικαιοσύνης αρνούνται να χορηγήσουν στον κρατούμενο εκπαιδευτικές άδειες, όπως χορηγούνται σε άλλους κρατούμενους και όπως ορίζεται από το νόμο. Το γεγονός ότι με το κεφάλι ψηλά αρνήθηκε να κάνει τη μαϊμού στις τηλεοπτικές φιέστες και ότι δηλώνει αναρχικός, είναι αρκετό για να τιμωρηθεί με θάνατο.
Ο αγώνας του
Ο Ν. Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας στις 10-11-2014, απαιτώντας να του επιτραπεί το αυτονόητο, να σπουδάσει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται κρατούμενος στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς, σε οριακή κατάσταση για την ίδια του τη ζωή. Η ελληνική δικαιοσύνη και αστυνομία, ξεπερνώντας ακόμα και τις καθαρόαιμες δικτατορίες, πιέζουν για την αναγκαστική σίτιση του, κάτι που διεθνώς ορίζεται ως βασανιστήριο. Μετά από 24 μέρες απεργίας πείνας το δικαστικό συμβούλιο και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι απέρριψαν το αίτημά του για εκπαιδευτικές άδειες.
Η στάση μας
Η αλληλεγγύη στον Ν. Ρωμανό είναι υπόθεση όλων. Ανατρέχοντας στην ιστορία, να θυμηθούμε την καταδίκη σε θάνατο των αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι το 1920 που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών σ’ όλον τον κόσμο για 7 ολόκληρα χρόνια. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους των μεγάλων πόλεων και προσωπικότητες όπως ο Αϊνστάιν, ο Ανατόλ Φρανς, ο Μπέρναρντ Σω να τάσσονται αλληλέγγυοι. Δεν αποτελεί προϋπόθεση να συμφωνεί κανείς απολύτως με τις επιλογές ενός ανθρώπου, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του. Αν επιτρέψουμε τη θυσία του αναρχικού Ν. Ρωμανού, αυτό θα είναι στίγμα που θα σημαδεύει επονείδιστα και τις δικές μας ζωές.
Άλλωστε, το κράτος δολοφονεί με πολλούς τρόπους. Σκοτώνοντας 15χρονα παιδιά, δημιουργώντας κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζας και ναυάγια στα Φαρμακονήσια, εξαθλιώνοντας τους Σύρους πρόσφυγες στην πλατεία Συντάγματος, γεμίζοντας απόγνωση ανθρώπους που πηδάνε από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους.
Η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί τόσες ήττες που μουδιασμένη δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Φτώχεια, ανεργία, καταστολή, γενικευμένη κατάθλιψη ορίζουν την καθημερινότητά μας, ώστε ο πλούτος να απολαμβάνει περισσότερα κέρδη και ελευθερία. Απομένει να εκπαιδευτούμε, ότι ως σκλάβοι δεν έχουμε κανένας δικαίωμα, ότι η ζωή μας υπόκειται πλήρως στις επιθυμίες της εξουσίας και στους μηχανισμούς της. Γι’ αυτό ο αγώνας ο Ν. Ρωμανού για τη ζωή του και τα δικαιώματά του πρέπει να γίνει αγώνας όλης της κοινωνίας. Γιατί, αν νικήσει, θα έχουμε νικήσει όλοι, κι αν χάσει, όλοι μας θα βρεθούμε με το κεφάλι ακόμη πιο σκυμμένο.
Η υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων δεν αποτελεί ανθρωπιστική υποχρέωση. Αποτελεί πολιτικό μας καθήκον.
Αν το κράτος αντιμετωπίζει τον Ν. Ρωμανό ως απόλυτο εχθρό επειδή αμφισβητεί το μονοπώλιό του στη βία, εμείς να αμφισβητήσουμε το μονοπώλιο του κράτους στην αυθαιρεσία, την εκδικητικότητα, στην εξαίρεση του δικαιώματος για ζωή.
Μόνη λύση η δικαίωση του Ν. Ρωμανού, του Ηρ. Κωστάρη
και των συμπαραστατών απεργών πείνας
Γιάννη Μιχαηλίδη, Δημήτρη Μπουρζούκου, Δημήτρη Πολίτη.
Η αλληλεγγύη το όπλο μας
