Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα: Γυναίκες που γιορτάζουν κάθε μέρα…-Η Αγγελική Δαφτσίδου δίνει άλλη διάσταση στη μέρα

Από το 1909 η 8^η Μαρτίου γιορτάζεται ως η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας. Μία μέρα που γιορτάστηκε στο παρελθόν, έως και πριν λίγα χρόνια, με… πάθος από τις ίδιες τις γυναίκες. Μία μέρα σύμβολο της χειραφέτησής τους. Μία μέρα σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη.

Της Βιβής Μαργαρίτη

Οι γυναίκες πλέον έχουν κατοχυρώσει το ρόλο τους. Δεν χρειάζεται να αποδείξουν τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους. Οι εποχές άλλαξαν και τα ζητούμενα είναι άλλα. Η Ελλάδα της κρίσης δημιουργεί νέα δεδομένα. Και μπορεί η θέση της γυναίκας να έχει εδραιωθεί, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις αναπτυγμένες χώρες, εντούτοις κι κρίση μας επιστρέφει πολλά χρόνια πίσω. Κεκτημένα δεν είναι πια δεδομένα και οι γυναίκες στην Ελλάδα είναι αναγκασμένες να αγωνιστούν για αυτήν την ίδια την επιβίωσή τους, όχι όμως ξεχωριστά από τους άντρες, αλλά κρατώντας τους το χέρι ισότιμα.

Οι γυναίκες μαχήτριες

Θα μπορούσα να γράφω ατέλειωτες σελίδες για το ρόλο της γυναίκας… Πριν κάποια χρόνια έγραφα για τις κατακτήσεις των γυναικών, για ανδρικά επαγγέλματα στα οποία εργάζονται γυναίκες, για τα δικαιώματά τους… Πλέον κάτι τέτοιο το θεωρώ περιττό… Αυτή τη φορά επέλεξα να γράψω για εκείνες τις γυναίκες που γιορτάζουν κάθε μέρα!!! Για τις «αθόρυβες μαχήτριες» που δοκιμάστηκαν και βγήκαν νικήτριες από τον αγώνα τους για την ίδια τη ζωή τους. Μία τέτοια γυναίκα είναι η διαδικτυακή μου φίλη Αγγελική Δαφτσίδου. Μία γυναίκα που έχει υποστεί διπλή μαστεκτομή. Μία γυναίκα που σε νεαρή ηλικία ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο και τον νίκησε. Μία γυναίκα που μας παραδειγματίζει με το θάρρος που αντιμετώπισε την ασθένεια και που συνεχίζει με χιούμορ τη ζωή της… Αυτή η γυναίκα λέει ότι «γιορτάζει κάθε μέρα». Εάν αυτή η γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να γιορτάζει κάθε μέρα τότε ποια έχει; «Είμαι η Αγγελική και γιορτάζω κάθε μέρα…» μας λέει με πάθος και χιούμορ. Διαβάστε το κείμενό της και σίγουρα θα πάρετε θάρρος και θα δείτε τη ζωή με άλλο μάτι. Γιατί η Αγγελική είναι μία από εμάς κι όλες εμείς μαζί…

«Είμαι η Αγγελική και γιορτάζω κάθε μέρα…»

Το κείμενο της Αγγελικής είναι το ακόλουθο: Σε λίγες μέρες το ημερολόγιο θα δείξει 8/3 ημέρα της γυναίκας  και μου ζητήθηκε να μιλήσω σε ένα γυναικείο κοινό, για τα ζητήματα που αντιμετωπίζω σαν γυναίκα με διπλή μαστεκτομή και τα σεξουαλικά προβλήματα που μπορεί να ακολουθούν το  καρκίνο του μαστού. Φυσικά δέχτηκα, νομίζοντας πως θα συζητούσαμε για τις δυσκολίες που έχει μια γυναίκα στην εμμηνόπαυση και ήθελα με το παράδειγμά μου να δείξω, πως με χιούμορ και καλή διάθεση όλα λύνονται. Άργησα να καταλάβω πως εννοούσαν να μιλήσω για το πως μια γυναίκα “σαν εμένα”, που μου “λείπει η θηλυκότητα” μου;! μπορώ  όντως να έχω σεξουαλική ζωή και τι επιπτώσεις έχει τελικά το σημαδεμένο μου σώμα στον γάμο μου, στην ψυχολογία μου σαν γυναίκα και στην εικόνα μου στον καθρέφτη.

ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ!! Υπάρχουν τόσες γυναίκες πρότυπα γύρω μας, γυναίκες ηρωίδες της ζωής, που η κοινωνία μας της αναγκάζει να στέκονται ένα βήμα πίσω, απ’ τις πετυχημένες 2μετρες κουκλάρες. Αυτές ποια μέρα γιορτάζουν;

Και αναρωτιέμαι η γυναίκα που δεν έχει λεφτά για μαλλιά και φτιασίδια, γιατί με το ζόρι γεμίζει την κατσαρόλα και εξασφαλίσει τα αγγλικά του παιδιού της ή η γυναίκα που παλεύει με τα 4ωρα για να πληρώσει έστω και έναν λογαριασμό του σπιτιού, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;

Η γυναίκα που έχει πρηστεί απ’ τις εξωσωματικές, έχει βάλει είκοσι κιλά από φάρμακα και ορμόνες ή απλά ρε αδερφέ είναι ο τύπος της έτσι με παραπάνω κιλά( και γουστάρει το φαγητό όπως εγώ), δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;

Η γυναίκα η πολύτεκνη που δεν έχει χρόνο να… κλ@σει προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της σαν μητέρα ή η γυναίκα με παιδιά με αναπηρία, που όλη μέρα τρέχει μόνη της κόντρα στο σύστημα και προσπαθεί να κάνει τα παιδιά της ορατά, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;

Η γυναίκα που πάσχει από σοβαρές χρόνιες παθήσεις, ψυχικά ή αυτοάνοσα νοσήματα ή η γυναίκα  που έχει κατακρεουργήσει το σώμα της στα χειρουργικά τραπέζια και υποβάλλεται σε σοβαρές και επίπονες θεραπείες με σωματικό και ψυχικό πόνο, δε γιορτάζει εκείνη τη μέρα;

Και τέλος είμαι και γω, μια γυναίκα που νόσησα από καρκίνο του μαστού και τώρα είμαι χωρίς το στήθος μου, στην εμμηνόπαυση από 30 χρονών και υποβάλλομαι σε μια δύσκολη ορμονοθεραπεία. Κι όμως όσο παράξενο και αν σας φαίνεται, αγαπάω το εαυτό μου μέσα και έξω και είμαι περήφανη για το ποια είμαι. Όχι μόνο είμαι γυναικάρα, αλλά βάζω κάτω και όλες τις πλαστικές μπάρμπι εκεί έξω!!!

Στην εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη στο star “Αλήθειες ζωής”

H Ζήνα Κουτσελίνη βρέθηκε στην Λάρισα και συνάντησε την Αγγελική Δαφτσίδου, μια μητέρα δυο παιδιών που νόσησε από καρκίνο του μαστού και έκανε διπλή μαστεκτομή χωρίς αποκατάσταση.

Ήταν τον Ιούνιο του 2013 -και ενώ  έναν χρόνο πριν είχε χάσει τη μητέρα της από καρκίνο του μαστού-όταν  έμαθε ότι έχει καρκίνο. «Ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο…»,  αποκαλύπτει η Αγγελική στην εκπομπή του Star.

H Αγγελική Δαφτσίδου που  δεν το έβαλε κάτω και μαζί με την οικογένειά της πάλεψε την αρρώστια,   έστειλε  μήνυμα στις γυναίκες που αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα να μην το βάζουν κάτω.

Από φόβο αφαίρεσε και το δεύτερο μαστό της αλλά και την μήτρα της.

«Φοβόμουν πολύ ότι θα χάσω τον εαυτό μου… δεν θα πω ψέματα ότι με είδα στον καθρέφτη και είπα ουαου.. Πλέον βλέπω στον καθρέφτη τον εαυτό μου», τονίζει η Αγγελική.

πηγή: m.entertv.gr

[quote_box_center]

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

πηγή: sanshmera.gr

[/quote_box_center]