Μήνυμα προς το λαό των Τρικάλων απευθύνει ο νέος Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος. Στην 1η εγκύκλιο της ποιμαντορίας του αναφέρει τα ακόλουθα:
Π ρ ό ς
Τόν εὐλαβῆ κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε,
χαίρετε, ἐν Κυρίῳ!
Μέ τήν ψῆφο τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μετά τήν γενναία κίνηση τοῦ πολυσεβάστου Μητροπολίτου μας κ. Ἀλεξίου νά ζητήσει ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας, τήν ὁποία ἐπί τριάντα τέσσερα χρόνια μέ ἀγάπη, σύνεση καί ἔμπνευση θεοφιλῶς ἐποίμανε, νά ἀποκτήσει νέον ποιμενάρχη, ξεκινοῦμε, σύν Θεῷ, τήν διακονία μας κοντά σας! Καί θέλουμε, διά τῆς παρούσης, νά σᾶς καταστήσουμε μετόχους τῆς χαρᾶς μας γιά τήν συμπόρευσή μας στήν ὁδό τοῦ Κυρίου. Νά ζητήσουμε ἀπό ὅλους τήν προσευχή καί τήν ἀγάπη σας, Κύριος ὁ Θεός, διά πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων τοῦ τόπου μας, τοῦ Ἁγίου Βησσαρίωνος Ἀρχιεπισκόπου Τρίκκης, τοῦ Ἁγίου Οἰκουμενίου, τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ, τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Νικολάου τοῦ ἐκ Μετσόβου, καὶ Δανιὴλ τοῦ ἐκ Τσοτίου καὶ τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὐφραίμ, καθώς καί ὅλων ἐκείνων τῶν ἀφανῶν οἱ ὁποῖοι στόλισαν τήν ἐκκλησιαστική ἱστορία τῆς περιοχῆς μας, νά εὐλογήσει τήν ποιμαντορία μας καί νά συνδράμει ὥστε διά τῶν καλῶν ἔργων μας νά δοξαστεῖ «τό ὄνομα τοῦ Πατρός μας ἐν οὐρανοῖς» ( Ματθ. 5,16).
Δέν ἤρθαμε σέ ἕναν τόπο ἄγνωστο. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ γέροντός μας, Μητροπολίτου κ. Ἀλεξίου, εὐδόκησαν ὥστε ἐπί ἕνα καί πλέον ἔτος νά διακονήσουμε τήν τοπική Ἐκκλησία καί ἐσᾶς. Γνωρίσαμε ἕναν λαό εὐλογημένο. Εὐγενικό. Πρωτοπόρο. Δυναμικό. Μέ εὐσέβεια καί ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία. Ἕτοιμο νά ἀνταποκριθεῖ στά ὅσα ἐκείνη τοῦ προσφέρει καί στά ὅσα τοῦ ζητᾶ νά βοηθήσει. Καί παρότι δέν τό περιμέναμε, κληθήκαμε ἀπό τόν Θεό νά ἀναλάβουμε τήν πνευματική ἡγεσία του. Ἀποδεχθήκαμε τήν κλήση αὐτή. Μέ χαρά καί μέ συνοχή καρδίας.
Χαρά, διότι θά μπορέσουμε νά προσφέρουμε πλέον ὅλο μας τό εἶναι σ’ αὐτόν τόν τόπο καί σ’ αὐτόν τόν λαό. Θά γίνει ἡ πατρίδα μας καί ἡ πνευματική μας οἰκογένεια. Οἱ ἄνθρωποί του, δηλαδή ὅλοι ἐσεῖς, θά εἶστε οἱ κατά πνεῦμα ἀδελφοί μας. Οἱ πλησίον μας. Αὐτοί μέ τούς ὁποίους θά συμπορευθοῦμε στήν ὁδό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στόν ἀγώνα γιά ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο τό ὄνομα «χριστιανός ὀρθόδοξος» θά ἀποτελεῖ τό καύχημά μας, τό σημεῖο τῆς προσφορᾶς, τῆς δημιουργικότητας καί τῆς ἀναστάσεως. Θά εἶστε αὐτοί τούς ὁποίους θά μνημονεύουμε σέ κάθε Θεία Λειτουργία καί σέ κάθε προσευχή μας. Αὐτοί πού κοντά σας θά ἀναπαυόμαστε διά τῆς συναναστροφῆς, διά τοῦ διαλόγου, διά τῆς κατά Χριστόν κοινωνίας. Θά μοιραζόμαστε τίς χαρές καί τίς λύπες. Καί τήν ἴδια στιγμή θά καταθέτουμε τήν μαρτυρία μας γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀκέραιη, ἀκαινοτόμητη καί δυναμική στίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς τῶν καιρῶν μας.
Συνοχή καρδίας διότι ἡ ἀποστολή μας δέν εἶναι εὔκολη. Διαδεχόμαστε ἕναν ἐμπνευσμένο Ἱεράρχη, τοῦ ὁποίου ἡ ζωντανή παρακαταθήκη ἔχει ἀνεβάσει ψηλά τόν πῆχυ καί πρέπει νά φανοῦμε ἱκανοί συνεχιστές του. Καί τήν ἴδια στιγμή γνωρίζουμε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι «ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5,14). Οἱ πάντες κοιτοῦν πρός αὐτόν καί προσδοκοῦν. Ἄλλοι καλοπροαίρετα. Ἄλλοι μέ ὑστεροβουλία. Πολλοί εἶναι ἕτοιμοι νά τόν ἀγαπήσουν καί νά συμπορευτοῦν. Πάντοτε ὅμως θά ὑπάρχουν καί ἐκεῖνοι πού θά θέλουν νά τόν κρίνουν, γιά νά κάνουν κακό στήν Ἐκκλησία. Καί τήν ἴδια στιγμή εἶναι τό μέγεθος τῆς εὐθύνης μεγάλο, δυσανάλογο μέ τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Ὅμως «ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον» (Α’ Ἰωάν.4,18). Καί αὐτή εἶναι ἡ ἀπόφασή μας. Νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας καί νά βοηθήσουμε, μέ ἁπλότητα, ταπείνωση καί πίστη, τόν καθέναν νά σηκώσει καί τόν δικό του. Μέ κριτήριο τήν ἀγάπη. Τήν συγχώρεση ὅπου χρειαστεῖ. Καί τήν ἑτοιμότητα γιά τήν ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔτσι θά ὁμολογήσει καί ἐμᾶς καί ὅλους «ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός Του τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. 10, 32).
Στόν ἀγώνα αὐτό καλῶ τόν καθέναν καί τήν καθεμιά ἀπό ἐσᾶς νά συμπορευθοῦμε. Νά συναγωνισθοῦμε σέ «παροξυσμό καλῶν ἔργων» (Ἑβρ. 10.24). Νά πυκνώσουμε τίς τάξεις τῶν ἐθελοντῶν τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας στό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀνακουφίσεως τῆς μοναξιᾶς τοῦ πλησίον μας. Στήν ἐνίσχυση τῶν συσσιτίων. Στήν προσπάθεια γιά κατήχηση τῆς νεολαίας μας. Στήν λειτουργική ζωή, τήν προσευχή, τήν ἄσκηση. Κυρίως, ὅμως, στήν συνάντηση τῶν προσώπων. Διότι αὐτό διασώζει ἡ Ἐκκλησία. Τό νά μήν εἴμαστε ξένοι μεταξύ μας, ἀλλά οἰκεῖοι. Ἀδελφοί. Ἡ μεγάλη πνευματική οἰκογένεια, στήν ὁποία ὁ ἕνας βλέπει τό πρόσωπο τοῦ ἄλλου. Τίς ἀνάγκες του, ἀλλά καί τά χαρίσματά του. Καί αὐτό θά ἐπιδιώξουμε καί ἐμεῖς. Νά ἐπισκεφθοῦμε τίς ἐνορίες ὅλων καί νά γνωρίσουμε καί αὐτούς τούς ὁποίους στήν μέχρι τώρα διακονία μας δέν εἴχαμε προλάβει.
Σ’ αὐτήν λοιπόν τήν νέα σελίδα στήν ἱστορία τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἐσεῖς ὅλοι θά εἶστε οἱ συνοδοιπόροι μας. Καί στόν ἀγώνα μας ἄς εἶναι ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας μας Κύριος ὁ Θεός, ὁ προστάτης καί βοηθός μας! «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἴη μετά πάντων ὑμῶν», ἀδελφοί! Ἀμήν!
Μετ’ εὐχῶν καί τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ Ο ΤΡΙΚΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΓΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
