Γράφει ο Δημήτρης Κάβουρας
Η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία πήραν επάνω τους το ΟΧΙ στους δανειστές-τοκογλύφους και κατήγαγαν ηρωική, περήφανη και ιστορικής σημασίας νίκη έχοντας απέναντί τους υπέρμετρες δυνάμεις:
- το ΔΝΤ και την ΕΕ, το ντόπιο οικονομικό και πολιτικό καταστημένο και τα ΜΜΕ τους
- Δημάρχους, Περιφερειάρχες και παπάδες που μέχρι πρότινος παρίσταναν τους υπερκομματικούς
- καλλιτέχνες, διανοούμενους και τραγουδιστές πολλοί από τους οποίους στάθηκαν απέναντι στο ίδιο το έργο τους για να στηρίξουν το σύστημα
- Τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και της ΟΤΟΕ και άλλες ηγεσίες
Όλοι αυτοί συντάχθηκαν πίσω από το αντιδραστικό μπλοκ των Σαμαρά-Βενιζέλο-Γεννηματά-Ποτάμι-Παπανδρέου και σία, και κάτω από το σύνθημα «μένουμε Ευρώπη», επιδιώκοντας την διαιώνιση της εξουσίας τους, των προνομίων και απολαβών τους και κυρίως, υπηρετώντας την στρατηγική επιλογή της άρχουσας αστικής τάξης για την παραμονή της στην ΟΝΕ και την ΕΕ καθώς και την άμεση επιλογή της να πνίξει την προσπάθεια του λαού να απαλλαγεί από τα μνημόνια.
Σύσσωμη η αστική τάξη στήριξε λυσσαλέα το ΝΑΙ και πολέμησε επίσης με λύσσα το ΟΧΙ. Ακόμα και οικονομικοί και αθλητικοί παράγοντες που έδειξαν να τάσσονται με το ΟΧΙ, σύμφωνα με πληροφορίες, άλλα διαμήνυαν στους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους.
Η ηρωική μάχη του ΟΧΙ συνάντησε επίσης την υπονόμευσή από δυνάμεις εντός της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες πίεζαν για την υπογραφή συμφωνίας λίγες μέρες πριν το Δημοψήφισμα και για την ακύρωσή του, ή ακόμα και την υπερψήφιση του ΝΑΙ.
Απέναντι σε όλες αυτές τις δυνάμεις και στα διλλήματα έδωσαν τη μάχη του ΟΧΙ η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία και πέτυχαν σαρωτική νίκη η σημασία της οποίας ξεπέρασε τα σύνορα της Ευρώπης και έφτασε σε ολόκληρο τον κόσμο!
Η νίκη αυτή για να διασφαλιστεί και να διευρυνθεί παραπέρα, χρειάζεται ηγεσία ικανή η οποία πρέπει να γνωρίζει τους νόμους κίνησης της κοινωνίας και αποφασισμένη να δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος, μέχρι να γίνουν η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία, νοικοκύρης στον τόπο τους. Τέτοια ηγεσία σήμερα δεν υπάρχει.
Ο χαρακτήρας του ΟΧΙ ήταν εργατικός. Αυτό αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα που έδωσαν οι φτωχογειτονιές και οι εργατουπόλεις υπέρ του ΟΧΙ το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει σε ποσοστό 79%(Ασπρόπυργος, Λιόσια, Πέραμα)!
Η στάση των κοινωνικών δυνάμεων στο Δημοψήφισμα, μας επιτρέπει να βγάλουμε ορισμένα ασφαλή και τεκμηριωμένα συμπεράσματα:
α) Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ήταν ταξικό και απηχεί ταξικά συμφέροντα τα οποία έρχονται σε ευθεία αντιπαράθεση με τα συμφέροντα των δανειστών-τοκογλύφων, του ΔΝΤ και της ΕΕ, και της ντόπιας άρχουσας αστικής τάξης.
β) στη μάχη για το ΟΧΙ επιτεύχθηκε ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας. Αντίστοιχο μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων που διατείνονται ότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα των δυνάμεων αυτών πρέπει να επιδιωχθεί με κατεπείγουσες διαδικασίες για να μην οδηγηθούν στην ήττα οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις του ΟΧΙ.
Το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος αποτελεί συντριβή για το αστικό κομματικό σύστημα, το οποίο σύσσωμο στήριξε το ΝΑΙ και ταύτισε την ψήφο στο ΟΧΙ με την επιλογή της εξόδου από την ευρωζώνη, γεγονός που καθόλου δεν πτόησε την εργατική τάξη να τοποθετηθεί με συντριπτική πλειοψηφία υπέρ του ΟΧΙ.
Ο χαρακτήρας της ψήφου στο Δημοψήφισμα δεν αφήνει στην κυβέρνηση περιθώρια παραχάραξης του αποτελέσματος: Η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός ψήφισαν ΟΧΙ στις απαιτήσεις των δανειστών τοκογλύφων, αλλά από την άλλη δεν έδωσαν λευκή επιταγή στην κυβέρνηση, δεν ψήφισαν ΝΑΙ στην δική της πρόταση διότι αυτή δεν ήταν ανάμεσα στα ερωτήματα του Δημοψηφίσματος. Αυτό που δέσμευε και εξακολουθεί να δεσμεύει την κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και οι υποσχέσεις της για την κατάργηση των μνημονίων και την ικανοποίηση των διεκδικήσεων του κινήματος σε σχέση με την αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των ΣΣΕ, την κατάργηση της υπερφορολόγησης, του ΕΝΦΙΑ κλπ, ανεξάρτητα από την βούληση των δανειστών, και την διαγραφή του χρέους το οποίο θα αποτελούσε, υποτίθεται, το μοναδικό αντικείμενο της διαπραγμάτευσης.
Αυτό που βλέπουμε να διαδραματίζεται λίγες μόνο ώρες μετά το μεγαλειώδες ΟΧΙ του λαού, βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το αποτέλεσμα και τη βούληση των συντελεστών του.
Το κοινό ανακοινωθέν του ΣΥΡΙΖΑ με τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων, τα οποία ο λαός καταδίκασε δύο απανωτές φορές, δείχνει τουλάχιστον ασέβεια ως προς το αποτέλεσμα και δείχνει την βούληση της κυβέρνησης να υπογράψει συμφωνία η οποία, με δεδομένες τις απαιτήσεις των δανειστών, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι «αμοιβαία επωφελής», αλλά ενάντια στα συμφέροντα των δυνάμεων που στήριξαν το ΟΧΙ.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με την στάση τους δίνουν σωσίβιο σωτηρίας στις χρεοκοπημένες ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης και στην ηγεσία του ΚΚΕ και αφήνουν περιθώρια στον Μεϊμαράκη να εκτοξεύει απειλές για δυναμική παρέμβαση των αστικών δυνάμεων.
Αυτές της κρίσιμες για το κίνημα ώρες, οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ΟΧΙ πρέπει να βρίσκονται σε επιφυλακή για να παρέμβουν αν χρειαστεί και να αποτρέψουν την ήττα του κινήματος, και να μην επιτρέψουν να τις στερήσουν τη νίκη τους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, δεν στήριξε τον εργατικό και λαϊκό χαρακτήρα του ΟΧΙ και διευκόλυνε τον αντίπαλο. Κατέφερε με την στάση της αυτή να πετύχει αυτό που δεν πέτυχε η αστική τάξη 96 χρόνια τώρα: να καταστήσει το ΚΚΕ γκρουπούσκουλο και ανυπόληπτη δύναμη με ποσοστό κάτω από 1% όπως αυτό αποτυπώθηκε στο Δημοψήφισμα με βάση τα ψηφοδέλτια που μοίραζε το ΚΚΕ και αυτά που βρέθηκαν στην κάλπη, με τα δύο όχι, τα οποία προσμετρήθηκαν με τα υπόλοιπα άκυρα ψηφοδέλτια, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είχε να κάνει με το σύμβολο (έμπαινε χ αντί για +) και τα περισσότερα από αυτά ήταν του ΟΧΙ. Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΚΚΕ να προκαλέσει την σύγχυση για να δικαιολογήσει το στραπάτσο της πολιτικής της προσθέτοντας και οικειοποιούμενη όλα μαζί τα άκυρα ψηφοδέλτια, αποτελεί καταγέλαστη κίνηση και απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Με την ίδια λογική, με την λογική ότι όλα τα άκυρα ψηφοδέλτια πιστώνονται στο ΚΚΕ, ο μλ χώρος πήρε ποσοστό 35%, όσο και η αποχή στην οποία καλούσε το λαό.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν τη μάχη του ΟΧΙ αλλού με ενιαίο μέτωπο και αλλού ξεχωριστά. Η σωστή στάση τους απέναντι στο Δημοψήφισμα, το γεγονός δηλαδή ότι κάλεσαν σε συμμετοχή σε αυτό και υπερψήφιση του ΟΧΙ, αποτελεί θετικό γεγονός. Η εν γένει στάση τους όμως, το γεγονός ότι ακολουθούν τα γεγονότα και αρνούνται την πολιτική του ενιαίου μετώπου, δεν τις καθιστά δυνάμεις ικανές να ηγηθούν ενός νικηφόρου αγώνα.
Η νίκη του ΟΧΙ είναι νίκη της Αριστεράς. Οι ναζιστές δεν έκαναν απολύτως τίποτα για τη νίκη αυτή, αντίθετα σπέρνανε σκόπιμα σύγχυση με τη διγλωσσία στην ιστοσελίδα και τα έντυπά τους και δεν κινητοποίησαν στο ελάχιστο την όποια βάση τους έχει απομείνει. Η στάση τους είναι στάση αδυναμίας. Αναγκάστηκαν να πάρουν θέση υπέρ του ΟΧΙ για λόγους πολιτικής επιβίωσης και μόνο. Η νίκη μας δεν τους ανήκει ούτε στο ελάχιστο.
Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης αμέσως μετά το Δημοψήφισμα, αν ήθελε να είναι συνεπής με το ΟΧΙ, θα έπρεπε να είναι οι εξής:
α) Να βάλει «χέρι» στα καθεστωτικά ΜΜΕ και να απαιτήσει την άμεση είσπραξη των οφειλομένων εκατομμυρίων ευρώ από αυτά, προς το κράτος, και στην περίπτωση που δεν υπήρχε ανταπόκριση να προχωρήσει στο άμεσο κλείσιμό τους.
β) να εθνικοποιήσει τις τράπεζες χωρίς αποζημίωση και να τις θέσει κάτω από δημόσια διοίκηση και εργατικό έλεγχο
γ) να απαιτήσει την άμεση είσπραξη των βεβαιωμένων οφειλομένων εκατομμυρίων ευρώ από τους μεγιστάνες του πλούτου, εντός και εκτός λιστών, και να προχωρήσει στην παραπέρα φορολόγησή τους
δ) να προχωρήσει στην εθνικοποίηση των επιχειρήσεων που ανέστειλαν την λειτουργία τους και απέλυσαν το προσωπικό τους για να το εκβιάσουν να ψηφίσει ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα.
ε) Να καταθέσει στη βουλή προς ψήφιση τα νομοσχέδια για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις ΣΣΕ και την κατάργηση των νόμων που μείωσαν το βασικό-κατώτερο μισθό και τις συντάξεις.
Αντί για αυτά τα προφανή άμεσα μέτρα τα οποία αποτελούν πλέον ώριμο και δίκαιο αίτημα του λαού, η κυβέρνηση ζήτησε να συμπράξει με το παλιό κομματικό-πολιτικό σύστημα το οποίο καταδίκασε με την ψήφο του ο λαός.
Πρόκειται για ταξική υποχώρηση απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου.
Το εργατικό-λαϊκό ΟΧΙ και η εργατική-λαϊκή ενότητα, δεν τίθενται κάτω από το μανδύα της «εθνικής ενότητας», κάτω δηλαδή από την επιτήρηση της κυρίαρχης άρχουσας αστικής τάξης.
Όλα αυτά που θα έπρεπε να κάνει και δεν έκανε η κυβέρνηση, πρέπει να τα διεκδικήσει το κίνημα. Το αποτέλεσμα της Κυριακής ενισχύει τη λαϊκή αυτοπεποίθηση και δίνει δυνάμεις για να σταματήσουμε κάθε αντιλαϊκή συμφωνία.
Να κινηθούμε αποφασιστικά για την δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα επιτρέψουν να ανοίξει η πολιτική προοπτική που θα υπηρετήσει αταλάντευτα τα εργατικά συμφέροντα και θα ακολουθήσει το μοναδικό δρόμο που μπορεί να καταργήσει τα μνημόνια και να ικανοποιήσει τις διεκδικήσεις του κινήματος και ο οποίος περνάει μέσα από την διαγραφή του δημόσιου χρέους (εκτός αυτού προς τα ασφαλιστικά ταμεία), την εθνικοποίηση τραπεζών και τομέων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο, την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ.
Οι κομμουνιστές όπου και αν βρίσκονται πρέπει να κινηθούν στην προοπτική αυτή, και ταυτόχρονα για την ενότητά τους, σε διάσπαση με τις ανυπόληπτες πλέον ηγεσίες οι οποίες φάνηκαν ανάξιες να μπουν μπροστάρηδες στον αγώνα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, για την χειραφέτησή τους.
