Oι Τομεακές Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα Τρίκαλα θα πραγματοποιήσουν εκδήλωση την Πέμπτη, 7 Ιούλη στις 8:30 μ.μ., στο χώρο των παλιών φυλακών Τρικάλων, που είναι ένας από τους πολλούς τόπους του μαρτυρίου, κομμάτι της ιστορίας στενά δεμένο με το λαϊκό κίνημα και την σχεδόν 100χρονη ιστορία του ΚΚΕ.
Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει μουσικοθεατρική παράσταση προετοιμασμένη από την Κομματική Οργάνωση Θεσσαλίας και την Οργάνωση Θεσσαλίας της ΚΝΕ. Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ , στο νησί Τρίκερι, πριν από ένα μήνα και επιλέχθηκε να παρουσιαστεί και στην εκδήλωση στις παλιές φυλακές Τρικάλων. Τα κείμενα του δρώμενου γράφτηκαν μετά από τη μελέτη ιστορικών μαρτυριών των γυναικών που έζησαν σε φυλακές και εξορίες.
Με αφετηρία τις φυλακές Αβέρωφ και επόμενους σταθμούς τη Χίο, το Τρίκερι, τη Μακρόνησο, παρουσιάζεται η πορεία των γυναικών μέσα από μεταγωγές, βασανιστήρια και εκτελέσεις, πιέσεις και εκβιασμούς, με μοχλό ακόμα και τους άντρες τους, για να υπογράψουν «δήλωση».
Όλα αυτά μέσα από την εξιστόρηση μιας ηλικιωμένης γυναίκας, πρωταγωνίστριας των γεγονότων, προς μία νεότερη. Και μέσα από την ιστορία ενός εργόχειρου που ξεκίνησε να κεντά στις φυλακές και την εξορία, αλλά δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει. Τις βελονιές που λείπουν πρέπει να τις προσθέσουν τα χέρια αυτών που ακολουθούν. Αυτό το κάλεσμα απευθύνει το τραγούδι που περιλαμβάνεται στο καλλιτεχνικό δρώμενο, γραμμένο για το σκοπό αυτό:
«Χρόνια σε βράχους, σε νησιά, σαν τα πουλιά μες τα κλουβιά.
Δίχως στην αγκαλιά παιδί, το νήμα αρχίζει απ’ την αρχή
Να το κεντά προσεκτικά μια κατακόκκινη καρδιά.
Ένα κουβάρι κόμπος σφιχτός σε δρόμο ανηφορικό,
Δύσκολο, άγριο και μακρύ σκαμπανευάσματα σωρό.
Μη σταματάς, μη φοβηθείς, σειρά σου για να τον διαβείς.
Μία κλωστή μας διαπερνά πάνω σ’ αυτό το κέντημα,
Μέχρι να ολοκληρωθεί όποτε πρέπει και μπορεί,
Κοίτα καλά, χτύπα σωστά την τελευταία βελονιά».
Το θεατρικό αυτό δρώμενο επιλέχθηκε να παρουσιαστεί γιατί δείχνει την πορεία όλων αυτών που έμειναν αλύγιστοι στις φυλακές και τις εξορίες . Που δεν γεννήθηκαν ήρωες, ούτε ήταν υπεράνθρωποι. Ήταν απόλυτα συνηθισμένοι άνθρωποι, “απλοί σαν τα δέντρα μπροστά στον ήλιο”. Που άντεξαν γιατί διαπαιδαγωγήθηκαν στον ταξικό αγώνα, στην οργανωμένη ζωή στις γραμμές του ΚΚΕ, γιατί προετοιμάζονταν ιδεολογικά και πολιτικά για να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο. Η πίστη στο σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι που κράτησε λεύτερη τη σκέψη των φυλακισμένων κομμουνιστών από κάθε μορφής καταναγκασμό, από κάθε μορφής βία.
Σήμερα τιμούμε όλους εκείνους και εκείνες που με την ηρωική τους στάση, την πίστη τους στο δίκιο και τη νίκη του λαού, έδειξαν ότι ακόμα και εμπόδια που φαντάζουν “αξεπέραστα” η οργανωμένη λαϊκή δράση, η επαναστατική πάλη μπορεί να τα υπερνικήσει.
Διδασκόμαστε. Εμπνεόμαστε. Συνεχίζουμε…….
