Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο κεντρικός διάδρομος του 1ου ΕΠΑΛ Τρικάλων μετατρέπεται σε γκαλερί τέχνης για να στεγάσει τις δημιουργικές αναζητήσεις, καθηγητών και μαθητών.Αυτή τη χρονιά στον εκθεσιακό χώρο θα φιλοξενηθεί η έκθεση φωτογραφίας του καθηγητή μηχανολογίας του σχολείου κ. Γιάννη Γιαννούλα με τίτλο «ΟΡΕΙΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ». Η συλλογή φωτογραφιών αντλεί τη θεματολογία της από τη φύση και ειδικότερα από τον ορεινό όγκο της χώρας μας.
Σκοπός της έκθεσης δεν είναι μόνο η παρουσίαση των φωτογραφιών στο κοινό, αλλά ταυτόχρονα και το ερέθισμα για την ευαισθητοποίηση των μαθητών και την ενεργό συμμετοχή τους σε πολιτιστικά προγράμματα, όπως επίσης και η δημιουργική τους ενασχόλησή με την φωτογραφία
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή και επισκέψιμη για το κοινό της πόλης και τα σχολεία, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ειδικά για τα σχολεία είναι απαραίτητη η προηγούμενη επικοινωνία με το 1ο ΕΠΑΛ Τρικάλων για την καλύτερη οργάνωση της επίσκεψης.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
Ο Γιάννης Γιαννούλας εργάζεται σαν καθηγητής Μηχανολογίας στο 1ο ΕΠΑΛ Τρικάλων. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με τη φωτογραφία. Τα θέματά του αντλεί από τη φύση και ειδικότερα από τον ορεινό όγκο της χώρας μας.
Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων, είχε την ευκαρία να γνωρίσει την Ελλάδα ταξιδεύοντας από το ένα άκρο της μέχρι το άλλο. Εικόνες από την περιπλάνησή του αυτή, φιλοξενεί το σχολείο μας σε φωτογραφική έκθεση με τίτλο «ΟΡΕΙΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ».
Οι φωτογραφίες του αποτελούν ένα διαχρονικό μήνυμα συμφιλίωσης με τη φύση, μέσα από τη βαθιά γνώση της. Και πως αλλιώς μπορεί κάποιος να γνωρίσει τον απέραντο κόσμο που απλώνεται γύρω του παρά περπατώντας; Σε δάση και κορφές, λίμνες και ποταμούς ο φακός του παγώνει τον χρόνο, αποτυπώνοντας σκηνές μοναδικής ομορφιάς.
Το απέριττο λευκό του χειμώνα εναλλάσσεται με την ορμή της άνοιξης που καταλαγιάζει στη νωθρότητα του καλοκαιριού για να ακολουθήσει το πολύχρωμο κρεσέντο του φθινοπώρου. Ο φωτογράφος είναι παρών για να αποτυπώσει τις αλλαγές της φύσης, που αλλού παρά στο βουνό που αποτελεί μέρος της ζωής του. Μαζί του ταξιδεύουμε και εμείς.
Από τις κορυφές των Αγράφων αντικρύζουμε το λευκό μεγαλείο του Ολύμπου και από εκεί τη μοναξιά του Άθω. Σε κάποιο τσαρδάκι κρατάμε συντροφιά στον γέρο τσοπάνο. Ξεδιψάμε στα νερά του Αχελώου που βουερός ξεχύνεται από τα σπλάχνα του Λάκμου και συνεχίζουμε για της Τύμφης τους γκρεμούς, του Γράμμου τα απέραντα λιβάδια. Ανακαλύπτουμε της Δρακόλιμνης τα μυστικά, χανόμαστε σε δάση σκιερά, βουλιάζουμε στις ομίχλες του Νοέμβρη. Στα έρημα χωριά περιπλανιώνται οι ίσκιοι των ανθρώπων που έφτιαξαν λαμπρό πολιτισμό μερεύοντας τα στοιχειά της φύσης.
Στο τέλος του ταξιδιού, τρύπια τα άρβυλά μας απέμειναν πάνω σ’ έναν σωρό λιθάρια.
Και αν η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, όπως επιμένει ο Ντοστογιέφσκι, ο φακός του Γιάννη Γιαννούλα μας το επιβεβαιώνει.
