Τελικά… τα παιχνίδια έχουν φύλο;
Τα κορίτσια παίζουν με κούκλες επειδή είναι προγραμματισμένα να ασχολούνται με… κοριτσίστικα παιχνίδια και όχι εξαιτίας κάποιου στερεοτύπου, σύμφωνα με νέα μελέτη που διεξήχθη σε χιμπαντζήδες και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Current Βiology». Όπως είδαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, οι νεαροί χιμπαντζήδες παίζουν και εκείνοι αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι.
Συγκεκριμένα οι επιστήμονες ανακάλυψαν έπειτα από 14 χρόνια παρακολούθηση χιμπαντζήδων στο Εθνικό Πάρκο Κιμπάλε στην Ουγκάντα πως, ενώ αρσενικοί και θηλυκοί μικροί χιμπαντζήδες έπαιζαν με ξύλα, τα θηλυκά χρησιμοποιούσαν τα ξυλαράκια σαν να ήταν κούκλες αντιγράφοντας τη συμπεριφορά των μητέρων τους, που ασχολούνταν με τα βρέφη.
Επίσης, προηγούμενες μελέτες πιθήκων που βρίσκονταν σε αιχμαλωσία είχαν δείξει μια βιολογική επιρροή στην επιλογή παιχνιδιών. Όταν σε νεαρούς πιθήκους δόθηκαν αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια, τα θηλυκά έτειναν να παίζουν περισσότερο με κούκλες ενώ τα αρσενικά με φορτηγά. Η παραπάνω έρευνα αποδεικνύει την υπάρχουσα αντίληψη πως τα κορίτσια έλκονται από τα παιχνίδια ρόλων, τα ροζ παιχνίδια, τις κούκλες ενώ τα αγόρια από τις κατασκευές, τα αυτοκίνητα και τα όπλα.
Ωστόσο υπάρχει και η αντίληψη πως είναι λάθος να χωρίζουμε τα παιχνίδια σε αγορίστικα και κοριτσίστικα. Η επιλογή των παιχνιδιών από τα μικρά παιδιά είναι ένας μεγάλος κόμβος στην έκφραση της διαφοράς των φύλων.
Τα αγόρια και τα κορίτσια όχι μόνο τείνουν να παίζουν διαφορετικά αλλά, όταν έχουν τη δυνατότητα, προτιμούν να συναναστρέφονται με ομόφυλα παιδιά.
Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας είναι στην ηλικία που ο εγκέφαλός τους είναι πιο εύπλαστος και πιο ανοιχτός σε επιρροές όσον αφορά τις ικανότητες και τους ρόλους. Κάθε εμπειρία, κάθε αλληλεπίδραση, κάθε δραστηριότητα ενισχύει κάποια νευρικά κυκλώματα εις βάρος άλλων και όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο μεγαλύτερη η επίδραση. Έχει διαπιστωθεί, για παράδειγμα, ότι τα αγόρια από οικογένειες με πιο ισότιμες σχέσεις είναι στοργικότερα απέναντι στα μωρά.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι εξετάσουμε αν τα παιχνίδια από μόνα τους είναι προορισμένα για κοριτσάκια ή για αγοράκια αλλά να εξετάσουμε το περιβάλλον και τις προοπτικές που αυτό προσφέρει για την νοητική εξέλιξη των παιδιών και τη συνειδητοποίηση των κοινωνικών τους ρόλων.
Το περιβάλλον στο οποίο παίζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά μπορεί να ενθαρρύνει ένα φάσμα ικανοτήτων και να αποκλείσει κάποιο άλλο. Έτσι, το να ενδίδουμε ανέμελα στις προτιμήσεις των παιδιών που στερεότυπα θεωρούνται δεδομένες μπορεί να έχει πιο αρνητικές επιπτώσεις απ’ όσο φαντάζονται οι γονείς. Αντίθετα, θα ήταν πιο εποικοδομητικό να προωθήσουμε, χωρίς καταναγκασμό, τις φιλίες μεταξύ παιδιών διαφορετικού φύλου και ένα ευρύτερο φάσμα επιλογών στο παιχνίδι. Υπάρχουν, άλλωστε, ενδείξεις ότι τα παιδιά που έχουν φιλίες με το αντίθετο φύλο σε μικρή ηλικία έχουν πιο υγιείς αισθηματικές σχέσεις ως έφηβοι.
Τα παιδιά παίζουν με όλα τα παιχνίδια. Αν τα αφήσουμε να εκφραστούν αυθόρμητα, θα δούμε ότι τα αγόρια θα παίξουν και με κατσαρολικά και τα κορίτσια θα παίξουν με ινδιάνικες σκηνές και με τρένα. Κι έτσι πρέπει. Δεν είναι σωστό να επιβάλλουμε με το παιχνίδι μοντέλα ζωής που έτσι και αλλιώς είναι ξεπερασμένα (π.χ. γυναίκα γλυκιά και νοικοκυρά, άνδρας σκληρός και κυνηγός).
Το παιχνίδι πρέπει να μπορεί να διασκεδάσει, να διαπαιδαγωγήσει σωστά το παιδί και όχι να του επιβάλλει μοντέλα ζωής με αμφισβητήσιμες ιδεολογικές προεκτάσεις. Αν ένα αγόρι θέλει να σιδερώνει τα ρούχα της κούκλας που έχει η αδερφή του, μην του το απαγορεύσετε λέγοντάς του ότι «Αυτές είναι δουλειές για γυναίκες». Μη βάζετε τα παιδιά σε καλούπια, όπου δεν μπορούν να αναπτύξουν τη φαντασία τους. Και για όσους φοβούνται ότι με αυτή την τακτική τα παιδιά μπορεί να αναπτύξουν ομοφυλοφιλικές τάσεις, οι ειδικοί βεβαιώνουν ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας.
Πηγή : zougla.gr
